| |
στο δρόμο που με μαχαίρωσεν η πίκρα
σημάδια του θανάτου μου αντικρύζω
ποιος της ψυχής μου αποζητάει τα σκήπτρα
μες στην αθώα σκέψη αφήνομαι να σαπίζω
σαν άφωνος αετός σέρνομαι πια στο χώμα
πως θα γλυτώσω ,πότε εκλιπαρώ
ο ουρανός γαλάζιος κι έχω φτερά στο σώμα
μα στ’αδιάκοπο ταξίδι δεν ξαναγυρνώ
ας πάρω μια ανάσα κι ας μετρήσω το χρόνο
δεν περισσεύει,φευγάτη η στερνή στιγμή
δεν έχω άλλο δρόμο αυτόν που πηγαίνω μόνο
παράκαιρο ταξίδι με χωρίς επιστροφή
ας πάρω μια ανάσα, σήμερα είμαι ακόμα ζωντανός
έργο θεού ο άθλος , λίγο πριν τα χαράματα
και τόλμη ,σκιά ανθρώπου μην είμαι κανενός
στο μέλλον και στ’αόρατά μου οράματα
Σ’ένιωσα πλάι μου και στο τελευταίο μου βήμα
μες στη φωνή μου εξαντλημένη σε διακρίνω
ένα σφάλμα μου κι ένα ανυπόφορο κρίμα
να σ’αγαπώ μα στάχτη σβησμένη να γίνω
ΠΑΧ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
