| |
Ωδή στον οιακιστή Ν.Κατιντζάρη*
Του θωρηκτού,της μάχης,την σημαία
κρατούσες να επάρεις…σαν το βόλι
του τούρκου σ’ηύρε… και σ’ουράνιο περιβόλι,
-θάλασσα άλλη…άλλη προκυμαία-
ο άγγελος γραφτό’ταν να σε πάρει
οιακιστή του ‘Αβέρωφ’ Κατιντζάρη,
το ’12…τρεις του Δεκέμβρη μήνα…
από τον Πόρο μακρυά κι' απ’την Τροιζήνα.
Έπεσες και δεν πρόλαβες να’δείς
την γαλανόλευκη παντού να κυματίζει…
Νά’ταν τα λόγια μου ετούτης της ωδής
ν’ακούσει η ψυχή σου..να γυρίζει
ξανά στην Έλλη και την Λήμνο… στ’Αραχναίο,
στο ελληνικό, το αφροστόλιστο, Αιγαίο,
-τρεις του Δεκέμβρη..τρεις Δεκέμβρη μήνα-
και σ’όσους σε θυμούνται στην Τροιζήνα,
να λες:-Παιδιά! παιδιά.. δεν πήγα κρίμα!
..κι’ούτε κι’αυτοί που τότε σβήσανε στο κύμα..!
Για μιά Ελλάδα πολεμούσαμε, μεγάλη,
με του ‘Αβέρωφ’ τα κανόνια…κι’όπου βγάλει!.-
*Τροιζήνιος υπαξιωματικός,πηδαλιούχος του θωρηκτου 'Γ.Αβέρωφ'.
Σκοτώθηκε με την έναρξη της ναυμαχίας της Έλλης,
στις 3 Δεκ.1912 ,από θραύσμα τουρκικού βλήματος,
καθώς κρατώντας την σημαία μάχης του θωρηκτού έσπευδε,
όπως από τον ναύαρχο διατάχθηκε, να την υψώσει στον ιστό του θωρηκτού.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
