| |
Μέρα μου γιατί χάθηκες
κι έξω κλείσαν οι δρόμοι
λίγο, λίγο δεν στάθηκες
να είν του Ήλιου οι νόμοι.
Ήθελα ένα κλωνί βασιλικό
να κόψω λίγο θυμάρι
ήθελα να` χω σπιτικό
κει που ζούν οι γλάροι.
Μέρα μου γιατί χάθηκες
νιώθω τριγύρω τείχη
μαύρο το ρούχο ντύθηκες
στα τρίστρατα, οι λύκοι.
Σφάλισαν τα παραθύρια
αυτοί που τα σφαλίζουν πάντα
μήτε του φεγγαριού χατήρια
μήτε μια γλυκιά μπαλάντα.
Μέρα μου γιατί χάθηκες
πήρες μαζί και τα βιολιά
ντύθηκες κι ετοιμάστηκες
και δεν λαλουν, πια τα πουλιά.
Γιατί χάθηκες καλή μου
είχα φως για να ελπίζω
το γλυκό μου, το φιλί μου
στους αγέρες να σκορπίζω.
Είχα κόκκινο φουστάνι
και μια χάντρα θαλασσιά
κι έλεγα η μέρα φτάνει
να` χω μια ζεστή αγκαλιά.
Είχα δυόσμο και πανσέδες
βασιλικό και γιασεμάκια
αγιόκλημα και μενεξέδες
κατηφέδες, μανουσάκια.
Είχα τόσα κι άλλα τόσα
της ζωής αρώματα
κι όσα μίλαγε η γλώσσα
βιολετιά, είχαν χρώματα.
Μέρα μου γιατί χάθηκες
κλείσαν τα περάσματα
μήτε στιγμή δεν στάθηκες
να δεις, ψυχής τα κλάματα
Φυλακισμένη δεν αντέχει
θέλει κρινάκια θαλασσιά
ας είναι..αυτό, μόνο ότι έχει
σε συγχορδία με βιολιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
