| |
Να δραπετεύσουμε μου λες μ’ ένα σινιάλο
σε άγιους λιμνιώνες που ‘χει η τύχη απλωθεί
μ’ ένα φευγιό, χωρις μαχαίρι και σπαθί
μα μ’ ένα τρόπο που με κάνεις ν’ αμφιβάλλω
Ότι κι αν πω το συνεχίζεις το τροπάρι
πως της αγάπης ο βυθός είναι βαθύς,
δεν είναι ο τρόπος σου ματάκια μου ευθύς,
κάτι σταγόνες ενοχής μ’ έχουνε πάρει
Να δραπετεύσουμε μου λες χωρίς κατάρτι
και ας φυσάει όσο - όσο ο νοτιάς,
όμως μου φαίνεται καπνιά να ‘ναι φωτιάς
που δεν τη δείχνουν τα σημάδια μας στο χάρτη
Διχόνια βλέπω που δεν ξέρω που θα βγάλει
όταν μου λες: « σ’ αυτά τα μέρη εγώ πονώ»,
μα πως δραπέτης δίχως λόγο να γινώ
αφού κανένας φυλακή δεν μ’ έχει βάλει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
