| |
Η ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ
[ Ιλαροτραγωδία σε 5 Σκηνές ]
ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ
DE PROFUNDIS
-Το όνομα μου άκουσα, και ήρθα εσπευσμένα.
Για πες μου, τι παράπονο διατύπωσες, για μένα;
Εγώ, ποτέ δεν έτυχε εσέ να κατακρίνω.
Τι φταίω 'γω, αν έκανες παιγνίδι με τον Κρίνο!
Κοτζάμ Θεός δεν ήξερες, ο διάολος να σε πάρει,
πως όποιος κάμει φαμελιά, έχει μεγάλα βάρη;
Πώς με γυναίκα έμπλεξες, να μη σε διαολοστείλω!
Δεν είδες τι σου σκάρωσε η άλλη, με το μήλο;
Εμένανε δεν κοίταζες, παράδειγμα να πάρεις;
Μαλάκας είμαι,δηλαδή,που έμεινα μπεκιάρης;
Πολύ καλύτερα, εγώ, τα έκαμ' από 'σένα,
και οι δικοί μου, άφοβα σκοτώνονται για 'μένα.
Μα έρχονται γεράματα, τα μάτια μου θα κλείσω,
και όλ' αυτά που έφτιαξα που διάολο θα τ' αφήσω;
Ούτε παιδιά, ούτε σκυλιά, η μαγκουφιά, δεν έχω,
και συ γνωρίζεις εις τη Γή,τι βιος όπου κατέχω.
Τα χρόνια επεράσανε και δε γυρνάνε πίσω,
γι αυτό, τα πάντα, σκέφτομαι, στο γιο σου να τ' αφήσω,
που έχει αίμα Θε'ι'κό, μη μου τα φάν' οι μπράβοι,
κι ας έρχεται στον τάφο μου, ένα κερί ν' ανάβει.
Τα δυο μας τα βασίλεια, αν έτσι τα ενώσω,
θα επιζήσετε εσείς, ίσως, καιρό καμπόσο.
-Καλέ, τι είν' αυτά που λες; Σε φόβισε ο θάνατος;
Εξέχασες, βρε μερελέ, το ότι είσ' αθάνατος;
-Τίποτα δεν εξέχασα. Κόφτο το παραμύθι.
Θα ζούμε, όσο διαρκούν,επι της Γης οι μύθοι.
Σκέψου πού είν' τόσοι θεοί! Δίας,.. Όσιρις,.. Κρόνος.
Χαθήκαν, σαν ο άνθρωπος,δεν αισθανόνταν μόνος.
Κατόπιν, ήρθαμε εμείς. Μας γέννησε ο φόβος.
Πεθάναμ' αν το θάνατο, στη γη, τον δούν.. αφόβως
Φτωχοί,εγεννηθήκαμε.Δεν είχαμ' ούτε Ι.Κ.Α.
Αν δεν σου έκοβε, να πείς, τότε:"Eν τούτω νίκα",
άστεγ' ακόμα θα 'μαστε, στο λέω νέτα-σκέτα.
Τώρα,ο κάθε Δέσποτας, σαν την Αντουανέτα,
με τα χρυσά φορέματα, στην εκκλησία φτάνει,
και τις ελπίδες των πιστών χρήμα ζεστό τις κάνει.
Παράδεισο ή κόλαση;Τους αφελείς, ρωτάει.
Τσιμπάν το δόλωμα αυτοί, κι έτσι τα ΄κονομάει.
Έχω αηδιάσει, με αυτούς.Στ' ορκίζομαι, λόγω τιμής.
Μα, λέγοντας αυτοί αυτά, τα 'κονομάμε και εμείς.
Ομως,η μηχανή αυτή, ως πότε θα κρατήσει;
Μέχρι κι ο Ακης,τελικά, την έχει, πια, πατήσει!
Ότι γεννιέται χάνεται. Αιώνια δε μένει.
Κι εμείς, απο ανθρώπου νου, είμαστε γεννημένοι.
Είναι κακά τα ψέματα. Το λέω επιμόνως:
Παντοτινά αθάνατος είναι και θά 'ν'..ο χρόνος
Τέλος και ΤΩ ΧΡΟΝΩ ΔΟΞΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
