Τρία μερόνυχτα ξάγρυπνος και το μυαλό δραπέτης
χαμογελάς απλά μα χωρίς επαφή με το περιβάλλον
το σήμερα μια άγνωστη κατεύθυνση η μοίρα εφέτης
το μέλλον θύμα στου παρελθόντος των σκανδάλων
μπήκε η άνοιξη μα εσύ δεν την αφήνεις να σε αγγίξει
βουτηγμένος στου σκότους τη μαυρίλα κι επιμένεις...
ώρα ν' αφήσεις την ηλιαχτίδα τ' ήλιου να σ' εκπλήξει
ήρθε η στιγμή, σταμάτα νά' σαι της αμνησίας εργένης
άστο μυαλό ν'επιστρέψει στις γνώριμες στροφές του
βγές στο μπαλκόνι πάρε εισπνοές απο τα ρουθούνια
τ' οξυγόνο της θαλάσσης θα δράσει στις επαφές του
να πάψει η μνήμη πια να τυραννιέται στα καντούνια
δίπλα σου της μέρας σου φρουροί της νυχτιάς αγγέλοι
σου μιλούν με τις ώρες για όλα της ζωής τα περασμένα
μα εσύ άθελά σου τους ποτίζεις χολή αντί χαρά και μέλι
μάτια θολά που σε θωρρούν πάλι με λύπη δακρυσμένα .
