| |
πέστε του να μήν τσιρίζει
και στα μάγουλα μη με χτυπάει
πια το βλέμα ξεχειλίζει
βγαίνει και σαν το σκυλί αλυχτάει
διώξτε τα σαρκοβόρα πουλιά
μες στην κόλαση της εποχής
τα κάθε λογής μαυριδερά
λερναία όνειρα της προσμονής
σκοτάδια τέρατα εφιάλτες
που γυροφέρνει τώρα η πομπή
σπάζουν το κρανίο οι άλτες
στο συρματόπλεγμα και η πληγή
όλες μαζέψτε τις αμαρτίες
κι οι τέσσερεις με τα άμφια ενώπιά μου
με ίχνος ψυχής μα και λίγο αστείες
κουδουνίζουν μες στα δάχτυλά μου
το χαμόγελο στο σκελετό μου
το παγώνει μια άχρονη στιγμή
χαράζει τη φλούδα στο μυαλό μου
η περιπλανώμενη μορφή
έξω απο τις κόχες οι βολβοί μου
δυο μάτια έτοιμα να πεταχτούν
στο βάθος ακούω τη σιωπή μου
μολυβένια δάκρυα την αμολούν
όμως θέλω να πώ όσα προλάβω
ώσπου πια να μείνω ο εαυτός μου
τόσα κι αλλότοσα που ξεθάβω
που δεν τα γύρεψε ο καημός μου
ΠΑΧ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
