| |
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.
Ύφος τραχύ γεμάτο έρωτα και πίκρα
Ένα ποτήρι η τέχνη αυτή που ποτέ δεν ήπια
Κι ας διψασμένος ...ερωτευμένος και τρελός
Στα μάτια σας ζητιάνευα τον ήχο
Που κάνει όταν ξενυχτά το μαύρο της Σελήνης
ουρλιαχτό που στωικά κοιτάζει όλους εμάς
Στης λησμονιάς το χτύπο
Όλους τους ποιητές ..τους στιχοπλέκτες τους μαραγκούς.. των λΕΞΕΩΝ που το ξύλο κάνουν θεότητα ,για να προσκυνήσουν τη γκρίζα μοναξιά τους..
Μα δε βλέπουν δεν ακούν δεν έχουν χώρο..γι αισθήματα;
Πρέπει να πάρω εκδίκηση ,για τους ποιητές που άδοξοι στέκουν στο χρονοντούλαπο της αυθάδειας..
Οι αδαείς επικρίνουν οι ειδική κατηγορούν..αποφασίζουν ερήμην της πιο απτής πραγματικότητας..ξοδέψατε ψυχή να μπείτε στο δωμάτιο της τρέλας που η λαμπαδοφορία των αισθήσεων επιβάλει το σκοτάδι; Μουτζουρώσατε όνειρα με δάκρυα των αστεριών , τσαλακώσατε στις ίνες του κατάλευκου χαρτιού την πείνα της ψυχής σας...προσάναμα στο τζάκι των ματιών...κυληστήκατε με τη φυγή στο πάτωμα της απόΓΝΩΣΗΣ..Λυγίσατε τα σίδερα της ελευθερίας;Έιπατε καλημέρα στα βουνά; Ακούσατε πως ερωτοτροπεί το φως με τα λουλούδια στην ηχοσύνθεση ψυχής; ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΤΕ 1 ΦΙΛΙ ΓΙΑ ΝΙΑ ΖΩΗ..ΣΚΙΣΑΤΕ ΤΟ ΟΡΙΑ ΣΤΑ 1000 ..ΕΝΩΣΑΤΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ;
Μα σβήνει η φωτιά ..η στάχτη πολιορκεί τη λάβα ..τη γλύφει και κολλάει ρινίσματα ενοχών στα τοιχώματα του ΕΓΩ..
Ποιός σας είπε ότι δεν έζησα..ότι δε γεύτηκα?
Ήθελα να μαι πρώτος..να με θαυμάσουν να πουν
ΤΙ σπουδαίος..να γεμίσω ερωμένες και φιλιά ατίθασα.
Ονειρευόμουν τις εφημερίδες και τις εκδόσεις να με παρακαλάνε ..για μία σταγόνα μελάνι...
Η πίπα μου να ειναι καλογυαλισμένη τα παπούτσια μου νεοσυλλεκτα όνειρα..για νέες περπατησιές στο ολογιωμο του φεγγαριού...στη Λεοφώρο της Λόξας..Ναι αυτή είναι η αληθινή δόξα ..να περπατάς ανάποδα,να καβαλικεύεις τη διχογνωμία του βεβιασμένου χρόνου κι όταν εξΑΝΤΛΗΣΕΙΣ τα βρώμικα νερά τις νύχτες με τα ναυάγια..και τη βοήθειαμρ ΚαταΣΠΑΡΑΖΩ στο θεό..θα αισθανθείς ντροπή για τους ποιητές που άδοξοι έιναι..άδοξοι.ΝΑΙ.άλοξοι ΠΟΤΕ...
ΝΤΡΟΠΗ
Καρχαρίες της ξηράς όλοι εσείς που τοποθετειτε τα πράγματα σε πλαίσια της σλοφρονης τακτοποιημένης λογικής σας..χωρράει η θάλασσα σ ένα κουτί...έχει το φεγγάρι Μπρίζα..Οι ψυχές δεν έχουν διαθέση..δεν τοποθετούνται..για σας ο παράδεισος είναι τόπος..για μας όλου του κόσμου τους Άδοξους έιναι χρόνος..
Τρυπώνουμε στα φανερά και μπαίνουμε στου αθέατου τη Μπλόφα..όταν εσείς κοιμάστε και βλέπετε όνειρα..εμείς τα δημιουργοϋμε λαξέυοντας ανάσα με λαχτάρα και μεράκι..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
