| |
ΚΙ ΕΓΩ ΘΝΗΤΟΣ
Σαν το νερό απ την πηγή
που γάργαρα κυλάει
ακούγεται το γέλιο της
και με γλυκομεθάει
τα μάτια της πιό λαμπερά
ακόμα κι΄απ αστέρια
τα χείλη κατακόκκινα
θυμίζουν καλοκαίρια
σαν μιά νεράιδα των λιμνών
σαν μία οπτασία
σαν μιά Θεά του ουρανού
χαρίζει αθανασία
κι΄εγώ θνητός πολύ μικρός
μπροστά της γονατίζω
θέλω μονάχα έτσι απλά
γι΄αγάπη να ελπίζω
να στέκομαι, να καρτερώ
μονάχα μιά ματιά της
και σαν ζητιάνος να ζητώ
λίγο απ΄τον έρωτα της
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
