| |
Εσύ τον κόσμο θ’ άλλαζες κι έγινες μ’ όλους ένα
μ’ εκείνους που μισούσες μέχρι χτες
βολεύτηκες και ξέχασες και τι σε νοιάζει εσένα
αν γύρω σου πεθαίνουν οι εποχές
έλεγες «είμαι άνεμος κανένας δε μ’ ορίζει
μια θάλασσα είμαι αδούλωτη πλατιά»
κι έγινες τραίνο σ’ έρημους σταθμούς που τριγυρίζει
σε ράγες σιδερένιες που κυλά
«Θα πολεμήσω» έλεγες, «τ’ άδικο θα γκρεμίσω»
Επαναστάτης του γλυκού νερού
που πριν λαλήσει ο πετεινός τρεις, το χες πάρει πίσω
ρίχνοντας την ευθύνη αλλουνού
Και καταριέσαι άδικα την άπληστη εφηβεία
που σου ‘χε τάχα υποσχεθεί πολλά
μα αν δε το ξέρεις μάθε το: του νου η αλαζονεία
σε ρίχνει απ’ τα ψηλά στα χαμηλά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
