| |
Πάλι θα σου μιλήσω ακαταλαβίστικα ξεδιάντροπα αλλόκοτα, στη δική μας γλώσσα.Εκεί που η φωτιά δε χρειάζεται σιγύρισμα.Εκεί που οι στάχτες επιβάλλεται να ξεπλύνουν την ορμή της φαντασίας.Μόνο και μόνο,για να μην ακούσεις πως κλαίει η ψυχή μου όταν η σιωπή της έχει σπάσει..όταν έχει κατεβάσει ρολά και φώτα...
Θέλω τόσο να κλάψω απ; έξω όπως κάνουν οι άλλοι..μα δε μπορώ!Σου μοιάζω, κλαίω από μέσα!
Σε αγαπώ...τόσο πολύ που τόσα χρόνια διασχίζω απέναντι, κάνω ότι προσπερνάω το μέσα..Αφού μέσα μου ζεις...ποιον καθρέπτη κοροϊδεύω;Ποιο είδωλο; Ποια ανάσα μου δεν έχει τη μορφή σου; Ποιο δάκρυ μου δεν έσπασε το φράγμα..κι όμως
Σήμερα νιώθω νόθα...
θέλω να έρθω να σε πάρω αγκαλιά ..να σε κοιτάξω βαθιά μέχρι να θυμηθείς τη μουσική μας ..και να χορέψουμε ασώματα στο μπλε της ψυχής μας...Ναι..το μπλε της ψυχής μας.Το θυμάσαι; Ένας χαρταετός μπλε ν' ανεμίζει στον ουρανό και σαν τρυφερά πυροτεχνήματα να σκαλίζει στα σύννεφα τις ρόζ ανταύγειες της φυγής τους..
Ροζ...μπλε μπλοζ..Υπάρχει άραγε;
Γράμματα μπερδεμένα που δε χωράνε στην ίδια λέξη, στην ίδια φράση...Πέρνω την πένα και όλη μου η ψυχή θέλει να ξεδιαλύνει το μελάνι της..και μου λες..με τα μάτια σου, με τη σιωπή σου. Σβήσε...Σβήσε τις ανάσες που αιματοκυλίστικαν στη χώρα του Νόστου...Σβήσε τα χρόνια που περίμενε επιβάτης ο άδειος σταθμός...Ξέρασε τη λάβα της ψυχής σου εντός...Κρύψου..Σώπασε...μη μιλάς..Δε γίνεται..Απαγορεύεται σε μας τ' όνειρο ,για το πρακτικόν του πράγματος.
Ξαναρωτήθηκες ...θυμάσαι , ότι περίμενα απλώς να με δεις;
Τώρα έχω την απάντηση.Ξέρω ότι και πέρα από το Βασίλειο των νεκρών...Θα σ' αγαπώ...
Γιατί η αγάπη φτάνει παραπέρα..Είναι διάττοντας αστέρας και σύνορα καρδιά μου δε γνωρίζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
