| |
Θλιμμένο απομεσήμερο το συννεφο οριζει
τις αστραπές που μπόρεσαν τον ηλιο σου να σβησουν
εχούγιαξαν και βροντηξαν μακρια εσυ να φυγεις
κι οι αχτιδες μου δεν εσωσαν το μισος να ξορκισουν
που χορευε στα ματια σου ,σκυλιαζε στο μυαλο σου
ανασες χιλιες ρουφηξες ζητωντας ηρεμια
εικονες γυρω ομορφες μα στην καρδια καμμία
δεν εφτασε να εξατμιστει ο αναστεναγμος σου
Ωρες νεκρες ,ανορεχτες γεμιζουν την ημέρα
στιγμες λειψες,βρυκολακες αδειαζουνε τη νυχτα
διωχνουν τον υπνο μακρια,τα ονειρα πιο περα
κι ολο θαρρεις πως χανεται η ζωη σου στον αερα.
Φώναξε,κρωξε,ουρλιαξε,βρισε το ριζικο σου
κι υστερα πισω γυρισε το βλεμμα να σηκωσεις
ξαπόστειλε χωρις ντροπή το αδειο παρελθον σου
για να αντεξεις μια φορα το μελλον σου να σωσεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
