| |
η άνοιξή μου είσαι εσύ...
Μεγάλωσα με χιλιάδες μυρωδιές της άνοιξης,
μεγάλωσα με το γιασεμί, το μισάνοιχτο τριαντάφυλλο,
ένοιωσα το απαλό χάδι του γαρύφαλλου
και της μολόχας το άλυκο χρώμα,
ύστερα ήρθες εσύ και χάθηκαν
όλες αυτές οι ρομαντικές στιγμές μου και οι αναμνήσεις,
όταν σε γνώρισα μια αόρατη δύναμη
τα πήρε όλα και τα εξαφάνισε,
δεν είχα πια άλλα όνειρα και προσδοκίες
αφού αυτές τις ανθρώπινες προσμονές
τις βρήκα σε σένα, τις ένοιωσα, τις άγγιξα,
τις χόρτασα, τις εζησα
και όταν έφυγες λέγοντάς μου
μ΄ένα σου φιλί ένα διακριτικό "αντίο"
για να μην πονέσω, όλος ο χρόνος
έγινε για μένα μόνο μια εποχή,
παγερή και μονότονη,
αλλά παρόλο, που έχασα
τόσες πολύτιμες μνήμες και σκέψεις νοσταλγικές
,αν γύριζε ο χρόνος πίσω
πάλι εσένα θα διάλεγα να ακουμπήσω στην ψυχή σου,
να σ ΄αγκαλιάσω στοργικά όπως τότε,
να κοιτάξω στην ματιά σου τις πίκρες σου,
να τις ζωγραφίσω,
για να μπορέσω μετά να σου τις σβήσω
με μία αδέξια, αλλά δυνατή κοντυλιά
και να σε διαβεβαιώσω
πως μετά από σένα δεν έχω πια άλλα όνειρα.
Η άνοιξη αγάπη μου είναι στο κατώφλι μου
,πρώτη φορά όμως αδιαφορώ γι΄αυτήν,
για τα επιπόλαια άνθη
της βιαστικής αμυγδαλιάς,
για το μεθυστικό άρωμα του γιασεμιού,
του τριαντάφυλλου, του γαρύφαλλου
και της μολόχας το πορφυρένιο πέταλο,
γιατί η ψυχή σου η πολύτιμη,
η μεστή κι ανάλαφρη,
γεμάτη αγάπη για μένα,
ανέλαβε εδώ και χρόνια
την δική μου ανθοφορία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
