| |
Σερνει τα ποδια βιαστικα στο ικριωμα
πριν πεσει και παλι στην ληθη
με βαρυ το κεφαλι
εκεινη η σκεψη , ο σκωλικας
που τρυπαει την σαρκα για να βγει στο φως
παλι του τρυπαει το αυτι
ενδυκνειεται τρεις την ημερα
η δοση της λογικης μετα περισσης δοσης υποχρεωσεων
για να σιωπησει ,να σκασει η ψυχη
και οτι εχει να πει να βουβαξει
κατω απο ενα ματσο χαρτι
Αναγκαιες οι παγκοσμιες μερες
αναγκαια τα λογια για να κρυβουν σκεψεις
να εφησυχαζουν τους θυτες
να εξισωνουν τα παντα
σε ενα πεπλο εορταστικο
σε ενα πεπλο των πολυχρωμων πανελ
Σερνει τις κολλες απο ακρη σε ακρη στο γραφειο του
και στον υπολογιστη διαβαζει τα αρθρα
με κολλημενη την διαθεση
στην ιδια κολλημενη εποχη
κατι ανασαλευει κατω απο τις γριλιες, το σκοτος τρυπαει
υπουλα σκαει και τρωει τον χρονο
στο φως.
πριν ξεψυχησει η σκεψη
ανασαλευει σαν σαυρα την αναμνηση της στον καθρεφτη των χρονων
των υπεροχων χρονων πριν μεγαλωσει.
Υστερα πεφτει ,πεφτει αργα το φτερο
και το περιστερι γυμνο κοιταει με νοημα το φακο
συμβολο ειρηνης μετα μηδενου κλαδου ελαιας
στην σιωπη αφιερωνω τις χοες της μερας που σβηνει
της ποιησης ουδεν δωρον ,πλην θλιψης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
