| |
| | Μια παλιά φωτογραφία |  | | | ...που ξεθωριάζει! | | |
κοιτάζω πίσω, σε μια θάλασσα πλατιά
δεν θα γυρίσω, σε δυο χέρια αδειανά
μα θα σιωπήσω, μες στης νύχτας τη σιγαλιά
θα σε φιλήσω, για στερνή φορά
είναι η αγάπη μας σαν μια παλιά φωτογραφία
πρόσωπα που γελούν μες στην ειρωνεία
ξεθώριασε ο έρωτας, και το μικρό αστέρι
ξεθώριασε ο κόσμος που κρατούσα στο ένα μου χέρι
σ' ένα χαρτί γράφω όσα δεν πρόλαβα να σου πω
ρίχνω τα λόγια μας σ' έναν γκρεμό
όλα θα χαθούν, όταν ο ήλιος το πρωί ανατείλει
έχω χαθεί, και την αγάπη μας μακριά έχω στείλει
είναι η αγάπη μας σαν μια παλιά φωτογραφία
γευτήκαμε για λίγο τη γλυκιά ευτυχία
μα αυτά τα πρόσωπα, σιγά-σιγά θολώνουν
και τα χαμόγελα στα χείλη τους παγώνουν
Θα φύγω, δεν μ' εμποδίζει η αγάπη
σκουπίζω απ' τα μάτια σου το πικρό σου δάκρυ
όλα τελείωσαν, μα εμείς εθελοτυφλούμε
λέμε ψέματα, μήπως δεν πληγωθούμε...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
Δημήτρης Μέξης
24-07-2006 @ 19:04 | Εβίτα μου...πάρα πολύ ωραίο! | | ΣΟΦΙΑ(21)
25-07-2006 @ 03:54 | πολυ πολυ ομορφο....καλημερα!
| | scarlett
27-07-2006 @ 12:47 | kataplhktiko! bravissimo!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
