| |
Ξυπνάς και μέχρι να 'ρθει το βράδυ
χωρίζεις την ημέρα σου σε χίλια κομμάτια.
Ξυπνάς και μέσα σ' όλα εκείνα που κάνεις
αναρωτιέσαι γιατί μένει η ψυχή σου τόσο άδεια.
Ρολόγια χτυπούν και η ζωή σου μια υποχρέωση,
δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις και σβήνει η ελπίδα,
προσπαθείς να σταθείς, να σκεφτείς, να χαρείς, να ξαποστάσεις,
έχεις ρίξει τον εαυτό σου στη δική σου παγίδα.
Συνεχώς αναπολείς και ονειρεύεσαι,
το παρόν σου δεν το ζεις κι απογοητεύεσαι.
Το μέλλον βιάζεσαι να 'ρθεί,
γιατί το "τώρα" σε κουράζει.
Το παρελθόν αναζητάς σε φωτογραφίες.
Συνεχώς αναπολείς και ονειρεύεσαι,
το παρόν σου δεν το ζεις κι απογοητεύεσαι.
Όμως ξεχνάς πως κάποτε
το παρελθόν που επιθυμείς,
ήταν το ίδιο το παρόν,
το παρόν σου που δε ζεις.
Ένα βάρος στην καρδιά
σου θυμίζει ότι πρέπει να αλλάξεις τώρα πια.
Ένας κόμπος στο λαιμό
για όλα αυτά που κρύβω μέσα μου και ξέρω μόνο εγώ.
Είναι το μυαλό κενό,
μοιάζει με ένα τραγούδι που έχει χάσει τον ρυθμό.
Ένα βάρος στην καρδιά,
προσπαθείς τόσο πολύ να το διώξεις μακριά.
Συνεχώς αναπολείς και ονειρεύεσαι,
το παρόν σου δεν το ζεις κι απογοητεύεσαι.
Το μέλλον βιάζεσαι να 'ρθεί,
γιατί το "τώρα" σε κουράζει.
Το παρελθόν αναζητάς σε φωτογραφίες.
Συνεχώς αναπολείς και ονειρεύεσαι,
το παρόν σου δεν το ζεις κι απογοητεύεσαι.
Όμως ξεχνάς πως κάποτε
το παρελθόν που επιθυμείς,
ήταν το ίδιο το παρόν,
το παρόν σου που δε ζεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
