| |
Tο δαχτυλίδι της φωτιάς δεν θα ξαναφορέσω
Με δαχτυλίδια αν αγαπάς.. σε πλάνη δεν θα πέσω
Ήθελα φωτοστέφανο στη στέψη μου να φέρεις
Αντί χρυσό.. αερικό.. είμαι Γυναίκα.. ξέρεις...
Ο πρώτος αρραβώνας μας.. δαφνόφυλλα βαστούσε
Αγιόκλημα μες στα μαλλιά ο έρωτας σκορπούσε
Οι νύχτες μας ξαγρύπναγαν στην άμμο.. πλάϊ στο κύμα
Κάθε αστέρι.. αγκαλιά.. κάθε ανάσα.. ποίημα...
Μα έμεινε το δάχτυλο.. με ένα δαχτυλίδι
Σαν της αγάπης ψεύτικο όρκο.. φτηνό στολίδι
Εγώ δυο μάτια ζήτησα μονάχα.. από σμαράγδι
Και όχι χρυσοστόλιστες τις πύλες σου.. στον Άδη...
Και μένω ξημερώματα.. στο άδειο μου το σπίτι
Να αγκαλιάζω μια σκιά.. έναν αποσπερίτη
Προσμένοντας το πρώτο φως δειλά να ξημερώσει
.. Ίσως μονάχα μια αυγή μπορεί πια να μας σώσει...
25-3-2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
