| |
Συνήθισα να ζω μ' ένα γιατί
Και κάθε που χαράζει να πεθαίνω
Δεν είναι ότι άργησες εσύ
Μα ίσως να μην ξέρω πού πηγαίνω...
Κι αν είναι μοναχά μια διαδρομή
Μια στάλα η ζωή δεν με γλυκαίνει
Τα μάτια σου στερήθηκα πολύ
Στον πόνο..τί κι αν είμαι μαθημένη;...
Να πίνω απ' τα χείλη το φιλί
Και ύστερα στους δρόμους να σε ψάχνω
Καλύτερα να ήμουν μοναχή
Παρά ν' αναρωτιέμαι.. αν υπάρχω!...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
