| |
Κυνηγημένες ψευδαισθήσεις της χαράς
Στα πεζοδρόμια ασθμαίνοντας σωπαίνουν
Απομιμήσεις μιας αιθέριας ζωγραφιάς
Που έτσι άδοξα στο δείλι σου πεθαίνουν...
Μνήμες και όνειρα.. βιώματα σωρό
Τόσες αγέννητες του μέλλοντος ελπίδες
Στέρεψε κείνο το αθάνατο νερό
Που είχες στάξει στου κορμιού μου τις σελίδες...
Καράβια χάρτινα σχημάτιζες σωρό
Και του πελάγου τά 'δινες να ταξιδέψουν
Τό όνομά μου είχες γράψει με στυλό
Γιατί φοβόσουν μην τα κύματα με κλέψουν...
Τα καραβάκια σκόρπισαν σ' όλη τη γη
Άλλα τα ξέβρασε το κύμα σ' άγριες ξέρες
Κι άλλα σε κάβους δέθηκαν μ' υποταγή
Για να γλιτώσουν της σπατάλης σου τις μέρες...
Μα σαν ταξίδεψες σε μέρη μακρινά
Κι αφού οι χρόνοι σε ζυμώσαν με ρυτίδες
Το όνομά μου σε λιμάνι του Νοτιά
Κάποιαν ημέρα σαν αλλοπαρμένος είδες...
Κι ήθελες λέει ν' αγοράσεις το γυαλό
Μαζί με κείνο το καράβι πού 'χες διώξει
Μα εγώ όνομα και σώμα δεν πουλώ
Μήτε ανασταίνω.. ό,τι έχεις θανατώσει...
6-8-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
