| |
κλείνω τα μάτια και τα βλέπω όλα κατάματα
συχνά το φως δεν ωφελεί, μου κλέβει μνήμες
για τους ανθρώπους είν’ οι λύπες και τα τραύματα
μα και τα θαύματα
για τους ανθρώπους είναι
κι εγώ που νόμιζα τα αισθήματα αναλώσιμα
ένιωσα εκείνα στην καρδιά μου που χα κρυμμένα
μικρή μα σπάνια συλλογή από γραμματόσημα
εξαργυρώσιμα
μα όχι πουλημένα
κι είπα στα κύματα θα στρώσω το σεντόνι μου
δεν ωφελεί να καρτερώ, να ρθει κανένας
τη θάλασσα κοιτώντας από το μπαλκόνι μου
φύγανε οι χρόνοι μου
σαν τα πουλιά ένας ένας
κι ως θα μακραίνω, ως θα φεύγω από το σήμερα
κι ως προς του ορίζοντα το τόξο θα λοξεύω
τα άγρια μέσα μου θα γίνονται πιο ήμερα
κι απ’ τα εφήμερα
στα αιώνια θα στοχεύω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
