| |
έτσι κι αλλιώς είμαστε τα βιβλία...
η δύναμη που πρέπει
να συγκεντρωθεί από το σκοτάδι της,
στο φως.
και να καψει ό,τι ακριβώς είναι ,
για να καεί!
σκοταδι και φως, λεω την ψυχή
κι αλίμονο που το βλέπουμε σαν τα αντίθετα
που απωθούνται.. και σαν δυο κόσμους
μονίμως παράλληλους.
δεν ειναι αυτο ουτε μονο αυτο
(μου αρκεί να ξέρω μόνο αυτό
για να μην κάνω διχως αυτή- τίποτα.)
και ως γνωστό μόνη
με μονο το σωμα της η δυναμη
δίχως υποστήριξη και ουχί στήριγμα
είναι καθαρης θέμα, τύχης.
γιατί το στρες ο πανικός ο τρόμος η παραλυση
που ως κατάσταση, λιγο- πολυ αφορά το ιδιο, και ολους μας
και παλευουμε μόνο, να την κρύψουμε
κι από δω έρχονται παν' ολο, κι όλα εκεινα μας
ψευδη ψευδαισθησεις εξαπατησεις αρρωστιες φρίκες πνιγμοι
θέλει δράση.
σκέτη, δίχως το τσιμπούρι αντί πάνω της.
Φανταστικό λοιπον είναι
και το να διαβάζεις,
εκεινο ακριβώς,
την στιγμή που το χρειαζεσαι!
κι ετσι, φιλίά!
ετσι καπως, μονο ετσι.
..Βίβα !
[I]μου θυμιζω..
[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
