| |
Όλα όσα πόθησα πολύ δεν είχαν αίμα
δεν είχαν σώμα μήτ’ υπόσταση υλική
ήτανε αισθήματα βαθιά κάτω απ’ το δέρμα
εκεί που λένε ότι κρύβεται η ψυχή
Αυτό που ζήλεψα πολύ στη ζήση άλλων
δεν ήταν λέξεις ήταν βλέμματα ζεστά
όπως εκείνα των ερώτων των μεγάλων
που δεν τελειώνουν όταν έρθει το μετά
Όλα όσα αγάπησα πολύ κράτησαν λίγο
κι όλα όσα κράτησαν πολύ, ήταν φθηνά
ίσως γι’ αυτό πάντα ονειρεύομαι να φύγω
απ’ ό,τι τάχα αθανασία με κερνά
Μα αν ο καθένας αγαπούσε τ’ άσαρκά του
κι ακολουθούσε την καρδιά του για όσο ζει
έτσι όπως ρυθμικά χτυπά στον θώρακά του
ο κόσμος θα ‘τανε αλλιώς κι εμείς μαζί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
