| |
Μυθολογία
Σαν κήπος κρεμαστός της Βαβυλώνας
Ξεραίνεται και τούτος ο αιώνας
Ο Έρωτάς μας τύμβος πια για δύο
Μοιάζει της Αλικαρνασσού το αρχαίο μαυσωλείο.
Ψυχές και σώματα σε λειψυδρία
Κι όλα τα Θαύματα στη Φαντασία
Κι εγώ, ένας κουτσός Ονειροβάτης,
Δε μας ξεπλένει Αγάπη μου ούτε και ο Ευφράτης.
Άγια Σεμίραμις της Ερημιάς μου
Άκου τους χτύπους της καρδιάς μου
Διττοί οι Μύθοι μας και μπερδεμένοι
Μ' απ' τα χιλιάδες ψέματα πάντα μια Αλήθεια βγαίνει.
Σαν Φάρος στοιχειωμένος που 'χει σβήσει
Η Αλεξάνδρεια είναι στη δύση
Μα εμείς μες στη Μεγάλη Πυραμίδα
Πηγαίνουμε να κρύψουμε την τελευταία Ελπίδα.
Με έβλεπες σαν Κολοσσό της Ρόδου
Τον Δρόμο να σου δείχνω της Προόδου
Μα ήμουν ο Ηρόστρατος γαμώτο
Και τον Ναό της Άρτεμης τον έκανα μπουρλότο.
Άγια Σεμίραμις της Ερημιάς μου
Άκου τους χτύπους της καρδιάς μου
Το φίδι πάντα τρώει την ουρά του
Κι ο Φοίνικας Αθάνατος θα ζει μες στην πυρά του.
Στο έρημο της Ήλιδος το χώμα
Το Θαύμα περιμένουμε ακόμα
Κι ο Ηρακλής σε μόνιμη απραξία,
Εμείς θα καθαρίσουμε την κόπρο του Αυγεία.
Και ίσως κάποια μέρα με Λιακάδα
Να πάρουμε τη Νέα Ολυμπιάδα
Του Έρωτα και όχι του θανάτου
Και το Χρυσελεφάντινο να στήσουμε Άγαλμά του.
Άγια Σεμίραμις της Ερημιάς μου
Άκου τους χτύπους της καρδιάς μου
Πάντα απ' του μύθους μας κάτι ξεμένει,
Θα ξαναγίνω ο Πάρις σου κι εσύ Δική μου Ελένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
