| |
Λίγο ακόμα να μείνεις, άλλο δεν ζητώ
με τα σύννεφα παίζεις σαν τον ήλιο κρυφτό
και σκορπίζεις τριγυρω ένα χρώμα χρυσό
παραμύθι μου μοιάζεις τόσο αληθινό
μα εγώ να σε φτάσω μια στιγμή δεν μπορώ.
Κλειδωμένοι είναι τώρα οι ουράνοι
μια ζωή πολεμάω να χαρώ μια στιγμή
κι όσο στριφογυρίζω, μόνο πίκρες κερδίζω
τα παλάτια που χτίζω ο βοριάς θα τα βρεί,
μα ποτέ δεν αγγίζω την καρδιά σου κι αθροίζω
τον καημό μου την θλίψη και το δάκρυ μαζί.
Κοίτα πόσο αλλάζουν όλα μες στον καιρό
και τα όνειρα μοιάζουν
σαν καράβια που αράζουν
κουρασμένα απ'το κύμα
της ζωής το σκληρό.
Λίγο ακόμα κοντά σου θέλω να σταθώ,
μήπως μες στην καρδιά σου βρώ μια θέση κι εγώ,
κι όταν γλυκοκοιτάζεις, στην καρδιά μου ανάβεις
μια φωτιά που πυρώνει έναν πόθο κρυφό
και την λάμψη σου παίρνω σαν αστέρι κι εγώ.
Η αγάπη μου είπες πως δεν είναι γιορτή
κάποια συνηθισμένη λέξη είναι κι αυτή,
μα εγώ δεν την λέω όταν δεν την πιστεύω,
στην ζωή μου την έχω σαν εικόνα ιερή,
και σαν η μοίρα ορίσει της ζωής μου την δύση,
μοναχά θα επιζήσει η αγάπη αυτή.
Κοίτα πόσο αλλάζουν όλα μες στον καιρό,
και τα όνειρα μοιάζουν
σαν καράβια που αράζουν
κουρασμένα απ'το κύμα της ζωής το σκληρό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
