| |
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ
Ξερω , με λογια δεν μπορω να δειξω την αγαπη
αυτη που νοιωθω στη ψυχη, γι μια γυναικα μονο
ειναι ο ανθρωπος αυτος που για σαραντα χρονια
μοιραζεται το καθετι τι , ψυχη μα κι οξυγονονο
με μενα, που δεν ημουνα παντα αυτος που πρεπει
τις περισσοτερες φορες, μαλλον ημουνα σκαρτος
μα αυτη παντα ακλονητη , διπλα μου στο καραβι
ναναι αυτη ο μουτσος μου, ο φωτεινος μου φαρος
ναναι αυτη ο πλοιαρχος, ο ναυτης, ο λοστρομος
μες στους τυφωνες της ζωης, μπροσταρισσα, λιονταρι
ειναι η γυναικα που αγαπω, ειναι ο αγγελος μου
αυτη που μουκανε ο θεος, τετοια μεγαλη χαρη
να μου χαρισει ενα πρωι , κι ετσι να βρω το φως μου
σ οποια λακκουβα επεφτα, απλωνε παντα χερι
και με περισσια δυναμη, παντοτε με τραβουσε
κι απ τον χειμωνα με εφερνε παλι στο καλοκαιρι
ετσι και τωρα που ηθελε ο χαρος να με παρει
εβαλε μπρος τα στηθη της, τον κοιταξε στα ματια
κι αυτος ετραπη σε φυγη, ακομα καπου τρεχει
κι ελπιζω ετσι να χαθει, σε καποια μονοπατια
ειναι η γυναικα που αγαπω αυτη που μου χαριζει
και οξυγονο, και ψυχη, και αγκαλια, κι ανασα
ειναι ο προστατης της ζωης, ο συντροφος για παντα
ειναι αυτη που θα αγαπω, μεχρι την τελευταια ατακα
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
