| |
Θιάκι
-Έσθλ' αγορεύοντες, κακά δε φρεσί βυσσοδόμευον-.
Όμηρος
Στου πηγαιμού τα πέλαγα ξόδεψα τ' όνειρό μου
Και μιαν Ιθάκη γύρεψα στα κύματα να βρω,
Έκανα τον Πολύφημο φίλο γκαρδιακό μου
Μ' αυτός τα μάτια μου 'βγαλε να μη σε ξαναδώ.
Η ξενιτιά πατρίδα μου στη γη των Λωτοφάγων
Κι έγινε η Κίρκη Χάρυβδη, Σκύλλα η Ναυσικά,
Αυτά παθαίνει όποιος λυγά στις προσταγές των μάγων
Έχει σαράκι στην καρδιά και χοίρους συντροφιά.
Αχ Πηνελόπη μου, γλυκιά μου Πηνελόπη,
Θεοί με πλάνεψαν με πήραν στο κατόπι,
Αχ Πηνελόπη μου στοιχειά και οι ανθρώποι
Για πάντα σ' έχασα μ' έκλεψαν ξένοι τόποι.
Στον Γέροντα της Θάλασσας είπα το μυστικό μου
Και πήρα χίλιες δυο μορφές για να 'ρθω να σε βρω
Κι όπως Δυσσέας δεν ήμουνα απάνω στον ιστό μου
Αμνήμων και Αμήχανος ξέχασα να δεθώ.
Αχ Πηνελόπη μου σταμάτα να υφαίνεις
Για πάντα μ' έχασες και πια μην περιμένεις,
Αχ Πηνελόπη μου, τι δεν καταλαβαίνεις;
Άνεμος έγινα όλης της Οικουμένης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
