| |
Spartinos
25-07-2006 @ 20:16 | Κωστα Υπεροχο το τραγουδι σου | | jeny73
25-07-2006 @ 23:57 | όσα κι αν διάβασα δεν έμαθα το δίδαγμα ::up.:: ::up.:: ::smile.:: | | jeny73
25-07-2006 @ 23:58 | Καλημέρα Κώστα πολύ όμορφο ::smile.:: | | Δήμητρα
26-07-2006 @ 02:26 | Απο τα καλύτερα τραγούδια που έχω διαβάσει Κώστα... Είσαι ένας μάστορας του στίχου.Καλημέρα. | | elli
26-07-2006 @ 03:08 | "Ξυπόλυτη η ζωή μου ταξιδεύει"...Ωραίος ο τίτλος σου...Ζωή που βαδίζει ελεύθερη, δίχως να περιορίζεται από παπούτσια...και ψάχνοντας να βρει αυτά που ήθελε, μα ακόμα δεν φανήκαν…Εύχομαι ο δρόμος της να’ ναι μακρύς και δίχως αγκάθια!! | | BETTY BOOP
26-07-2006 @ 04:36 | ::yes.:: ::wink.:: ::yes.:: | | ftx
26-07-2006 @ 06:28 | κρατάω μέχρι και το ρεφρέν που μου άρεσε... από 'κει και κάτω το προσπερνάω | | iShotTheSherrif
26-07-2006 @ 07:28 | ::smile.:: ... | | elli
26-07-2006 @ 08:38 | "Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα"...Όμως για το λόγο που «προσπεράστηκαν» αυτές οι δυο στροφές, θα προσπαθήσω να τις αναλύσω με το πτωχό μου νου… τι άραγε, θέλει να πει κι αυτός ο «καταραμένος» ποιητής ? Λούζει (πλένει) τα άδεια του μάτια (άδεια από εικόνες) με στάχτη για να δει κάποιες άσπρες (φωτεινές) εικόνες στον μαύρο (σκοτεινό) πάτο που πιστεύει, πως έχει πιάσει η ζωή του …Πολύ ωραίος παραλληλισμός με την εικόνα από τις νοικοκυρές, που τα παλιά τα χρόνια, έβαζαν στάχτη «αλισίβα» στο νερό για να πλύνουν τα ασπρόρουχα τους…Παρόλο που διακρίνει τη θολούρα, που ίσως να είναι όλα τα αδιέξοδα της ζωής του… Ο στίχος του με τα διδάγματα, που δεν τα μαθαίνει κανείς από βιβλία, αλλά από τη ζωή…Το «θα πάθεις, για να μάθεις» είναι για όλους εκείνους, που επιζητούν τη γνώση, πρωτίστως, μέσω των δικών τους εμπειριών και όχι απλά μέσα από τα βιβλία…. Προσπαθεί να θέσει όρια σε όλα γύρω του, με το «κι οι καληνύχτες μου δεν πάνε παρακάτω» και δέχεται τις εμμονές του, στο να παραμένει στα ίδια, γιατί δέχεται όλα τα λάθη του (γιατί έτσι αποκτά εμπειρίες και μαθαίνει) κι έτσι τελικά δέχεται τον εαυτό του με όλες τις επιλογές του...Ακόμα κι όταν επιλέγει κάποιες φορές να ζει τον έρωτα μέσα στα όνειρά του «κάστρα μεγάλα των αντρών οι ονειρώξεις»… Οι σκέψεις και τα συναισθήματα του κινούνται μέσα στους δικούς του μοναχικούς εσωτερικούς διαδρόμους (αυτογνωσία) και όχι μέσα στις κυρίες αίθουσες του εξωτερικού κόσμου (οι δεξιώσεις)… Έτσι με ένα εσωτερικό «ουρλιαχτό» προσπαθεί να «φωνάξει», για λυτρωθεί από όλα τα αδιέξοδα (θολούρα-καπνός) που του θέτει η ζωή και ο εξωτερικός του κόσμος … και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και από το τίτλο του... «Ξυπόλυτη η ζωή μου, ταξιδεύει»…Αυτά….Αν τώρα, ο ποιητής θέλει να πει κάτι άλλο και εγώ δεν το κατάλαβα, τον προκαλώ να μου απαντήσει δημοσίως… | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
