| |
| | Σπιναλογκα |  | | |
ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ
(αποτη συλλογη της κρητης τα γυρισματα) 10-2-13
-Κάστρο αφεντάδων μια φορα,ασπίδα ήταν της κρητης
και με τα χρόνια έγινε ,καταλυμα λεπρών
μια εξορία φυλακή,σαν θεια καταδίκη
όταν η λέπρα μάστιζε την χώρα κρητικών
Εφτάξαν,κάτω τώρα πια!στην άκρη εκεί της Πλάκας
με το βαρκάρη τάπανε!για να τουε παει εκει
φόρος τιμής για τις ψυχές,που ζήσαν φυλακες τους
δικός τους πόνος και χαρές,δικές τους κι οι πληγές τους
Πλέουν και συλλογίζονται πως έννιωθαν ετότες
όταν απομονώνονταν από τους συγγενείς
όταν τους μπόγους αγκαλιά κρατούσαν και περνούσαν
την πόρτα ετουτου του νησιου,αιώνιας φυλακής
Αλλοι παιδιά αφήσανε,άλλοι αφήσαν μάνες
να κλαιν και να οδύρονται που χανουνε παιδια
άλλοι αφήκαν έρωτες,μισα τα όνειρά τους
ξερουν! Δεν έχει επιστροφη!πάει η ζωή τους πια
Οι πόρτες είναι ανοιχτές τούτου εδώ του κάστρου
μια πόλη μέσα ολάκερη! τα σπιτια των λεπρών
ομαδικές οι πλυστρες τους,οι φούρνοι το σκολειό τους
νοσοκομείο κι εκκλησιές να παν τις Κυριακές
για να γυρέψουν του Θεού,το έλεος να δώση
να γιατρευτούνε οι πληγές,να βγούν απ’τα κελιά
να νιώσουν λεύτεροι μαθές,από αυτό το τέρας
που λέπρα το φωνάξανε! μι’αρρώστια απ’το χτές
Σεργιάνησαν οι φίλοι μας με σκεπτικό μεγάλο
με θλίψη και βαριά καρδιά,για τούτες τις στιγμές
που αποκομμένοι οι συγγενείς,ο ένας μακρα απ’τον άλλο
ζούσαν το κολαστήριο σ’αυτές τις γειτονιές
λες κι είχαν κάνει έγκλημα!αμάρτημα μεγάλο!
κι εδώ τους επιλεχτηκε να εκτίσουν τις ποινές.
Κάθε γωνιά,έχει λυγμό!σπαράζουν οι ψυχές τους
έχουνε γίνει πια βορα για το θεριό αυτό
Κάθε δρομάκι ένας καημός,μέσα στη Σπιναλόγγα
κάθε της τοίχος δάκρυα!πληγές!πόνος πολύς!
κι έγινε νήσος ξακουστή τον εικοστό αιώνα
λίγοι από ‘κει οι ζωντανοι πολλοι ήταν νεκροί
Θες ν’αγναντέψεις θάλασσα,να σιγοτραγουδήσης
μα δεν σ’αφήνουνε λεπτό αυτές οι αναμνήσεις
ν’ακους τις ιστορίες τους,οπού σου διηγούνται
σ’άλλες μεριές ν’ακούς φωνές,οπού μοιριολογούνται
κι άλλους να κάνουν όνειρα,πως θα λευτερωθούν!
Γυρίσαν στό Ηράκλειο με χίλιες δύο σκέψεις
τούτη εδώ η επίσκεψη τούς συνετάραξε
τόσος εδά ο ρατσισμός! πού διώχναν τούς δικούς τους
λές και ξορκίζαν τοκακό μ'αυτό τους το κάμωμα
Σαν άλλες Σπαρτιάτισσες πούριχναν τα παιδιά τους
άχρηστα στον Καιάδα πιά,να μη στιγματιστούν
και σαν τους Μινωίτες τους,θυσίαζαν τόν κόσμο
τροφή για τον Μινώταυρο,για να 'ξιλεωθούν
Κοίταξε κύκλους πού ζητά να κάνη η ιστορία
πότε εδώ και ποτε 'κεί,με άλλη εποχή
κάθε φορά αλλο θεριό,βγαίνει πρώτη σελίδα
κάθε φορά αθώοι πια τη γράφουν να σταθη
Πόσα κορμιά θε να χαθούν?και πόσο αίμα θα τρέξη?
πότε θα ζήσουμε μαθες χωρίς έναν μπελά?
πότε θα πάψουν τα θεριά,αρρώστιες,κι όλοι οι άλλοι
να μας αφ'ησουν ήρεμους να ζήσουμε απλά?
ΜΙΑ ΛΕΠΡΑ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ! ΜΈΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
παντού πληγές αγιάτρευτες,και σάρκες ανοιχτές
και χαίρονται στο θέαμα,κομπάζουν τα θηρία
κι άλλη σελίδα ξεκινά, συνέχεια τού χτές
Κ.Λ.(ΙΝΟKRINI)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | K.L.INOKRINI | | | |
|
**Ηώς**
18-04-2018 @ 19:10 | ::rock.:: ::rock.:: ::theos.:: ....................! | | ακριτας
18-04-2018 @ 19:15 | Ουφ ! Ίδρωσα μέχρι να το τελειώσω.... ::scare.::
Όμως;τελικά άξιζε τον κόπο ::yes.:: ::theos.::
::scare.:: Τα αγαθά κόποις κτώνται ....... | | Σέσιλ
18-04-2018 @ 19:33 | Γεια σου Κατερίνα !!!
Το ποίημά σου συνδέει άρρηκτα και με άριστο (τεχνικά) τρόπο, την πραγματική και τραγική κατάσταση που επικρατούσε τότε στη Σπιναλόγκα, με το λυρισμό και τα αληθινά ατόφια και με αξία συναισθήματα, απ΄ τα οποία είναι γεμάτη η ψυχή σου !!!
Εύγε !!!
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
18-04-2018 @ 19:39 | Πάρα πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
18-04-2018 @ 21:31 | ::theos.:: ::theos.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
