| |
Τα λόγια μου και οι ματιές μου είναι σαν των ντροπαλών νερών τις
εξομολογήσεις. Τα βήματά μου αιώνες ατελοίωτοι. Η αγάπη με κοιτά
μέσα από τον καθρέφτη καρτερικά και προσμένει. Τα δάκρυά μου
γίνονται διέξοδος στο φώς. Μα έπειτα το φώς γίνεται λύπη...
Την μέρα έχω πηγές στο σώμα μου. Την νύχτα όμως γίνονται πληγές που
με ματώνουν. Δέντρο γίνεται η αγάπη μου, μα δέντρο γίνεται και η
πληγή μου. Τα άχαρα τα χρόνια που 'φυγαν να μη ξαναγυρίσουν. Η
αγαπημένη μου σιωπή θα κάνει την κάθε επιθυμία μου πραγματικότητα.
Όλη μου η ζωή περνά από μπροστά μου. Θυμάμαι το πρώτο μου δάκρυ,
το πρώτο μου αίμα, τον πρώτο μου ιδρώτα, το πρώτο μου όνειρο, την
πρώτη μου αγάπη, την πρώτη μου λύπη, την πρώτη μου χαρά, τον πρώτο
μου έρωτα, το πρώτο μου φιλί, την πρώτη μου αναπνοή, την πρώτη μου
ματιά, τον πρώτο μου εαυτό...
Όλα μοιάζουνε σαν να ήρθανε από το ίδιο μέρος. Όλα ανήκουν στο ίδιο
τοπίο. Κάγκελα και τοίχοι υψώνονται παντού. Πόσο ελεύθερος είμαι
τελικά; Το μόνο που θέλω είναι να νιώθω την καρδιά μου και τις καρδιές
των άλλων. Να προσφέρω και να μου προσφέρουν αυτό που νιώθω, αυτό
που αισθάνονται...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
