Ηταν μεγαλο λαθος μου.
Σε πληγωσα.
Γεμισα την ζωη σου με μαυρα χαραματα.
Σε εκανα να νιωθεις τα χειροτερα.
Με αντιμετωπιζεις πλεον
σαν την καταστροφη σου,
και εξ αιτιας μου σκεφτεσαι
ασχημα, για τους ανθρωπους γυρω σου.
Εκανα λαθος, οπως παντα στην ζωη μου.
Δεν χρειαζεται να περνεις
τα παντα κατακαρδα και σοβαρα.
Η ζωη ειναι ωραια.
Κοιτα να την απολαυσεις.
Ασε εμενα να αιμορραγω για σενα.
Να μετραω μια- μια τις αμαρτιες μου.
Να αιμορραγω,και το δεχομαι αυτο,
αβασανιστα, μαζι με την καρδια μου,
να βουλιαζει μεσα σε μια απεραντη
θαλασσα αιματοβαμμενης απελπισιας.
Μια καρδια που νιωθω να σπαει μεσα μου.
Και ολοι οι λυκοι να ουρλιαζουν γυρω μου
γεμιζοντας τις αξημερωτες νυχτες μου
με βαρβαρες, πνιχτες κραυγες ενοχης.
Το μονο που θελω τωρα ειναι,
να μη παψει η καρδια μου να χτυπαει.
Να χτυπαει μονο για σενα.
Για παντα.
