| |
Αν είδες ποτέ,
τα βρώμικα ρούχα,
αν με συνάντησες,
στις σκάλες
πίσω απ’ το ψυχιατρείο,
αν κοίταξες,
τα μάτια μου,
τα δακρυσμένα
κι έτοιμα από καιρό,
όχι από κάποιο
τυχαίο σκουπίδι,
βαθύ συναίσθημα
συγκίνησης,
δόξας, δοξασίας,
ή εξευγενισμένου πόνου,
αλλά,
από εξουθένωση
και θλίψη,
για την ανελέητη,
ανθρώπινη αδιαφορία,
αν σε έσφιξα,
με τα δυο
ηλεκτρικά μου χέρια,
προσφέροντας
κάθε μου ρανίδα
χωρίς αντίκρυσμα
και δεν προκάλεσα
μόνο απορία
και δισταγμό,
αν, τέλος,
άκουσες,
την κραυγαλέα μου
σιωπή,
στο γλυκοχάραμα
της νέας γέννας,
τότε,
μπορείς,
επιτέλους,
να πιστέψεις,
διότι,
σου εξήγησα:
Αυτός ο κόσμος,
θα γίνει όμορφος,
όπως τότε,
όπως πάντοτε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
