| Πιο γαλανός κι από γαλάζιος
Γέμισαν τα χέρια μου δυόσμο,
τα μάτια μου χρώματα.
Πάνω σε μια μυρωδιά βασιλικού
περπάταγαν τα βήματά μου.
Κι ο ουρανός,
πιο γαλανός κι από γαλάζιος.
Ήταν κι αυτός ο ήλιος
κρυμμένος πίσω απ’ την πόρτα
να τρυπάει το τζάμι,
να ζεσταίνει το φιλί
να χαϊδεύει το σώμα.
Πρωί - πρωί, ξημέρωσαν τα μάτια μου
μέσα σ’ ένα βλέμμα.
Θα τα κοιμίσω απόψε μέσα στ’ όνειρο
κι ίσως πάλι αύριο το πρωί
να τα ξυπνήσω μέσα σ’ ένα βλέμμα
και να ‘ναι πάλι ο ουρανός
πιο γαλανός.
Πιο γαλανός
κι από γαλάζιος!
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|