| |
Κουρνιάζουν οι ψυχές οι ακάματες
Με τα χέρια τους τα πληγωμένα
προσπαθούν μες την παγωνιά του κόσμου
με τα αχνά τα χνώτα τους να ζεσταθούν
Ζητούν την στιγμή που η σπίθα γίνεται φλόγα
Την στιγμή που η φλόγα γίνεται πυρκαγιά
Και την φωτιά νερό την φτιάχνουν
Και ξεδιψούν κι ανασαίνουν και ζουν.
Σε λάθος εποχή γεννηθήκαν σε λάθος στιγμή.
Σε λάθος δρόμους σε λάθος διαδρομή.
Μα ποτέ τους δεν αρνήθηκαν να ζουν
Μα ποτέ τους δεν αρνήθηκαν την ζωή
Κι όσες φορές λυγίσαν
Κι οσες λιποθυμησαν
Κι οσες στα γονατα κι αν πεσαν
Βρηκαν κουραγιο και σταθηκαν
Κι αρμενιζουν τις θαλασσες
Ως θαλασσοπόροι της αγάπης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
