|
Απλώς
Οι μέρες μας είναι απλώς μέρες
Όπως χτες ή πέρυσι
Όπως πάντα
Γεμάτες ατέλειωτα σημάδια προς πάσα κατεύθυνση
Γεμάτες βήματα που άλλοτε φτάνουν κάπου ευχάριστα
Κι άλλοτε εκεί που κανείς δεν ήθελε να πάει πρώτος
Μέρες ακούσιες
Συμπτυγμένες στο βασιλικό δρόμο
Τον αφόρητα ατομικό
Δεν μυρίζουν στεριά
Δεν στάζουν θάλασσα
Του αέρα μοιάζουν πιο πολύ
Ή με την ερημιά την αμέτρητη, τη σ’ όλους μοιρασμένη
Σ’ αυτήν την απέλπιδα γη απλώνονται
Σαν τους ζωντανούς και τους νεκρούς
Οι μέρες μας είναι τόσο κενές
Όσο εκείνη η στιγμή ακριβώς πριν
Που είναι απλώς μια στιγμή μονάχα
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 1
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|