Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δαμων Και Φιntιασ
 
ΔΑΜΩΝ ΚΑΙ ΦΙNTΙΑΣ 27-8-2010 (ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ Τα’ΑΓΚΆΘΙΑ}



-Ητανε κάποτε παλιά, ο Δάμων κι ο Φiντίας
Ακλόνητοι στην πίστη τους και στα ιδανικά
Γίναν ταγοί κι οδήγησαν,στο θρόνο της φιλίας
Κι άλλους που θέλησαν να δούν,αλήθειες καθαρά

-Οσο τα χρόνια προχωρούν,βαδίζει κι ο σκοπός τους
Οι πράξεις τους ,τα έργα τους,όλα για έναν βωμό
Θυσίασαν τα νειάτα τους,τον αναστεναγμό τους
Όλη αυτή η αγάπη τους , σκοπό είχε ιερό

-Ψάξε και σύ βρε τωρινέ,άνθρωπε αυτής της ζήσης
Να δής αν έχεις στην ψυχή μέσα σου ιδανικά
Και κοίτα αν προσπάθησες και σύ ποτέ να κτίσεις
Σκαλί-σκαλί αν ανέβηκες.εκεί πού ειν’καθαρά

-Ψάξε αν εσύ πολέμησες! Στ’όνομα μιάς φιλίας
Αν τη θεώρησες ποτέ σαν κάτι ιερό!
Αν μέσα τα φιλοκάρδια σου έχουν ποτέ τους νιώσει
Σ’όλης της γής τα πέρατα αίσθημα ιερο

Κ.Λ{INOKRINI}




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

K.L.INOKRINI
 
Νικηφόρος Ουρανός 38
27-04-2018 @ 12:48
Απείρου κάλλους ποιητική δημιουργία!
Άκρως εντυπωσιακή και σημασιολογική!
Καλό μεσημέρι, Κατερίνα!
ΛΥΔΙΑ_Θ
27-04-2018 @ 13:07
::theos.:: ::love.:: ::love.::
νησιώτης1959
27-04-2018 @ 13:09
::up.:: ::up.:: ::up.::
Αγιοβλασιτης
27-04-2018 @ 13:39
Όμορφο. .. ::up.:: ::up.:: ::up.::
Κων/νος Ντζ
27-04-2018 @ 15:19
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
CHRISTOS-1979
27-04-2018 @ 16:08
respect!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Σέσιλ
27-04-2018 @ 18:35
Μπράβο Κατερίνα !!!
Ωραιότατο !!!
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
https://www.youtube.com/watch?v=RuP6dUj5VDg
oneiropola
27-04-2018 @ 18:53
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
27-04-2018 @ 18:55
::up.:: ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
27-04-2018 @ 19:08
μου θύμισες ένα πολύ παλιό από τα πρώτα μου....με θέμα τη Φιλία.....
::love.:: ::theos.:: ::theos.::

ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1997
(μια σκηνή απ'τον Όμηρο)

Αιματοστάλακτη…υγρή…ξημέρωσε η αυγή….
κι ο κάμπος όλος γέμισε κορμιά νεκρά…αντρίκεια….
ασπίδες, δόρατα, σπαθιά, κείτονταν καταγής….
γυμνή, καταξεσκέπαστη, ξετσίπωτη η αλήθεια.

Κι οι δυο εχθροί…στο άτι τους καβάλα..
θολό το βλέμμα, πύρινο, γεμάτο από κατάρα
πέφτουν στο χώμα και κυλούν, αστράφτει το σπαθί
τα χάλκινα τα στήθη τους τρυπάει με ορμή.

Μα ξάφνου…ουράνια αστραπή φεγγίζει το μυαλό τους
στέκουν ακίνητοι, βουβοί….ξυπνάει το λογικό τους
έρχονται τότε θύμησες…από προγόνους τους…παλιές
αγνή φιλία να γιατρέψει επιπόλαιες πληγές.

Σμίξαν τα χέρια κι ένιωσαν…του πόνου το μαρτύριο,
πίστη ορκίστηκαν ξανά…φιλία αληθινή
στα μάτια τους αντιφέγγιζε η αλήθεια σαν κριτήριο…
ωραία, απλή, απέριττη στις καρδιές τους η αρετή.

Μ.Ελμύρας
27-04-2018 @ 20:45
::up.:: ::hug.:: ::up.::
Κοσμάς Δ.
28-04-2018 @ 00:09
::theos.:: ::theos.:: ::love.::
Γιάννης Κατράκης
28-04-2018 @ 16:32
Πανέμορφο Κατερίνα .... ::4076.::

::hug.:: ::hug.:: ::hug.::

-Ψάξε και σύ βρε τωρινέ,άνθρωπε αυτής της ζήσης
Να δής αν έχεις στην ψυχή μέσα σου ιδανικά
Και κοίτα αν προσπάθησες και σύ ποτέ να κτίσεις
Σκαλί-σκαλί αν ανέβηκες.εκεί πού ειν’καθαρά


inokrini
28-04-2018 @ 16:58
καλο σαββατοκυριακο παρεακι!σας ευχαριστω απο καρδιας
::hug.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο