| |
Ταξιδευω
δεμενος στο καταρτι πονου σκεψης Ιλιαδας
και μιας Οδυσειας λεξεων.
Χαμενος στο γαλαζιο συμπαν μου.
Κομμενος μιτος αναμνησης επιστροφης .
Ανασαινω αχορταγα χρωματα και ηλιους ,
φιλω γυμνογητες αρμυροκαρπους της Μεσογειος,
δροσιζομαι στα ναματα του ουρανοβροχου κι ανθιζουν ποθοι, παθη κι ανθρωπος .
Λυρες κι αυλοι σειρηνες μαγευουν τον πονο,
Ρουθουνι ο νους αρμεγει ότι μπορει
κορμια, στεριες, νυχτες, ματιες και ταιζει την Μινωταυρο ελπιδα της Ιθακης μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
