| |
Ένα λουλουδάκι που φυτέψαμε μαζί
πρέπει να ποτίζουμε μην τυχόν και μαραθεί
είναι του έρωτα το δικό μας το λουλούδι
που ευλογήσαμε στην εκκλησιά, μαζί μ΄ένα τραγούδι
για χρόνια ήταν δυνατό, εύρωστο και λυγερό
με αρκετή φροντίδα που μας έβγαλε καρπό
και γω και συ συχνά το καμαρώναμε
καθώς στα μάτια το κοιτούσαμε και από μόνο του δυνάμωνε
το σπίτι γέμισε φωνές, δάκρυα μα και χαρές
και η φροντίδα της ζωής, απέραντη σαν θάλασσα, μου λες
έτσι σε μια γωνιά το λουλούδι μας ξεχάσαμε
και ήταν λίγες οι στιγμές που με αγωνία στην καρδιά το ψάχναμε
μα καθώς τα χρόνια μας ανέμελα περνούσαν
τα μαλλιά μας άσπριζαν και το λουλούδι μας ξεχνούσαν
και μια χειμωνιάτικη, συννεφιασμένη, συνηθισμένη αυγή
είδαμε πως το λουλούδι μας κόντευε να μαραθεί
τα φύλλα του λυγίσανε, το χρώμα του ξεθώριασε
ζιζάνια γύρω του φυτρώσανε, απειλητικά κυκλώσανε
και κείνο που μας ένωσε στη ζωή να πορευτούμε
ακόμα λίγο ήθελε και γω και συ να ξεχαστούμε
νομίζω είναι ώρα να ξυπνήσουμε
και το λουλούδι μας και πάλι να ποτίσουμε
να το βάλουμε ξανά στη μέση, να του δώσουμε πνοή
γιατί χωρίς αυτό δεν έχει νόημα η ζωή
είναι το πιο σημαντικό για σένα και για μένα
και ας μείνουν πίσω όλα τα ειλημμένα
για όσα χρόνια ακόμα και αν μας μένουν
το λουλούδι μας του έρωτα, σημάδι να το έχουν
ένα λουλούδι είναι ο έρωτας, που μόνο δυο φροντίζουν
και οι δυο μαζί πρέπει τακτικά να το ποτίζουν
γιατί αν το ξεχάσουν και κείνο μαραθεί
ή πρέπει να το αλλάξεις ή να ζεις μέσα στη σιωπή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
