| |
Κάποια παιδιά που δεν γνωρίσανε πατέρα
Και μπαινοβγαίνουν σ' ένα σπίτι ορφανό
Βλέπουν τη θλίψη να πλανάται στον αέρα
Και κάθε όνειρό τους χάνεται.. κενό...
Κάποια παιδιά που αναθρέφονται μονάχα
Δίχως αδέλφια ν' ανταλλάξουν μια αγκαλιά
Όλοι νομίζουν πως χαμένα είναι τάχα
Και τη χαρά δεν θ' αντικρύσουνε σταλιά...
Μα είναι εκείνα τα παιδιά.. τα στερημένα
Που ανασαίνουνε τα "θέλω" της ζωής
Φυτεύουν σπόρους μες στα δάση τα καμμένα
Και τους θεριεύουν με το πείσμα της οργής...
Ξεσπούν στη μάνα που τα έφερε στον κόσμο
Μα νιώθουν τύψεις πιότερο.. παρά θυμό
Και ζωγραφίζουν έναν κήπο από δυόσμο
Για ν' απαλύνουν της μητέρας τον καημό...
Κάποια παιδιά με ζήλο ρίχνονται στις τέχνες
Για αναγνώριση, χαρά κι αποδοχή
Με τα πινέλα τους, τα πλήκτρα και τις πένες
Χτίζουν τον κόσμο που ποθούν απ' την αρχή...
Μα η ψυχή η παιδική δεν μεγαλώνει
Την αθωότητα σφραγίζει στην καρδιά
Μες στην σκληρότητα ραγίζει και ματώνει
Μα έχουν κράση ατσαλένια τα παιδιά !...
Όμως αλοίμονο αν κάποτε αλλάξουν
Κι ακολουθήσουνε τα " πρέπει " των πολλών !
Με τρόμο ψάχνουν ένα στήθος να θηλάσουν
Δίχως μητέρα.. σ' ένα στείρο παρελθόν...
14-15/9/2010
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
