| |
| | Άσμα από φλόγες |  | | |
Άσμα από φλόγες
Βαδίζουμε λαβωμένοι στις διπλοκλειδωμένες
πύλες της Ευρώπης, υπάρχουμε χωρίς σκοπό.
Ο ήλιος τρέμει μη γίνουν θλιβερές και αφιλόξενες
οι πολιτείες ,και σαρκοβόρα πουλιά βασανίζουν
τον ουρανό.
Ο ευρωστρατός με λάβαρα δολοφώνον
οδεύει μανιασμένα στους πύργους
των παγωμένων αποικιών.
Η μια πλευρά αιμορραγεί από γραμμικές λόνχες
η άλλη απλώνεται στο σχήμα της λευτεριάς
ώσπου να βρει στέρεο χώμα να ακουμπίσει
όλη η μεσημβρία του φωτός.
Ο μόχθος του εργάτη φτάνει από ατσάλινες
λεωφόρους του ιλίγγου, να αδράξει
μια μικρή δέσμη φωτός μια μικρή πηγούλα γνώσης
να την βυθίσει στα τρυφερά μάγουλα
των νεογέννητων, προσμένοντας να κινήσει
τα ύψη των χαμένων αετών να νοτίσει
τη γύρη των κοιμισμένων μελισσών.
Δεν σκύβουμε στους ρασοφόρους
και στα ζοφερά τους στρατηγία ,
έτσι διατηρούμε την λευτεριά την γλώσσα
τα έθιμα τη γη των ελαιώνων,διαφεντεύουμε
το μεγαλείο των δημητριακών και της
σπαρμένης γης, την ομορφιά της ζωής
και του λόγου.
Η μοίρα του κόσμου δεν ανήκει στο σπόρο
της βίας και του πόλεμου στους μισθοφόρους
της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. ούτε στα κέρδη και
στην ατέρμονη δίψα της δημοκρατίας του
χρηματιστήριου και του πετρελαίου.
Είμαστε εμείς μια γωνιά ουρανού
στην αστρική μας ροή ένα ποτάμι αίμα
γεμάτο ζωή, ποτίζουμε τον σιτοβωλόνα
της Ειρήνης, να τον μεταφυτέψουμε
στις καρδιές των Ανθρώπων.
Αύριο θα φτιάξουμε τις δικές μας φάμπρικες
τα δικά μας τρακτέρ να οργώσουμε την χαραυγή
που θα ανοίξει τα δικά της μάτια της δικές της
φύτρες, να υπερασπίσουμε το ψωμί
τον πολιτισμό την λευτεριά μας.
Η δική μας δημοκρατία είναι μια αγκαλιά
σε μια μεγάλη θάλασσα ζωγραφισμένη
από το μόχθο του εργάτη και τα όνειρα
των παιδιών, που θεμελιώνουν την παγκόσμια Ειρήνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | giwrgoskarahalios@hotmail.com | | | |
|
Κων/νος Ντζ
03-05-2018 @ 14:43 | Σκληρό και αληθινό, πέρα ως πέρα...
::angel.:: ::1255.:: ::1255.:: ::4076.:: | | Αγιοβλασιτης
03-05-2018 @ 15:14 | ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | **Ηώς**
03-05-2018 @ 19:17 | ::theos.::
Αληθινό και πραγματικά σκληρό όπως λέει πιο πάνω ο Κώστας
καλησπέρα Γιάννη μου! χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω | | vasia vasias
26-05-2018 @ 18:43 | http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=287632&step=3
| | vasia vasias
26-05-2018 @ 18:48 | Estamos atrapados detrás de las doble-bloqueadas puertas europeas
existimos sin propósito alguno
los rayos solares tiemblan de que las ciudades sean tristes e inhóspitas
pájaros carnívoros torturan a los cielos
El euroejército adelanta salvajemente
hacia las torres de las colonias fosilizadas
con banderas mortíferas
Un lado sangra por bayonetas lineales
y el otro se extiende a la forma de libertad
hasta que toda la luz meridiana
encuentre suelo sólido para descansar
El sudor del obrero es de las siderúrgicas de vértigo.
Aprovecha de un minuto rayo de luz y
del conocimiento mínimo,
para sumergirlos en las tiernas mejillas
del recién nacido,
esperando mudar
las alturas de las águilas perdidas y
mojar el polen de la abeja dormida.
No agachamos la cabeza delante de los lleva-capotes
y su horrible cuartel,
y es así que mantenemos la libertad, el lenguaje,
las costumbres, la tierra de los olivares,
y es así que desafiamos
la grandeza de sus cereales y sus
tierras sembradas, la belleza de la vida
y del habla.
El destino del mundo no pertenece a la semilla
violenta y a la guerra de los mercenarios
de la UE y los Estados Unidos, ni a los beneficios y
la sed interminable de la "democracia" de su Bolsa y de su petróleo.
Nosotros somos un rincón del cielo
en nuestro flujo estelar, un río de sangre
lleno de vida,
nosotros regamos el granero
de la paz, para trasplantarlo
en los corazones de los pueblos.
Mañana construiremos nuestras propias fábricas y
tractores para arar el alba
que abrirá sus ojos y sus
brotes a la mera defensa del pan,
de la cultura y libertad.
Nuestra democracia es un abrazo
en alta mar, pintada
del sudor del obrero y de los sueños
de sus hijos que fundamentan la paz mundial. | | inokrini
02-06-2018 @ 10:35 | Είμαστε εμείς μια γωνιά ουρανού
στην αστρική μας ροή ένα ποτάμι αίμα
γεμάτο ζωή, ποτίζουμε τον σιτοβωλόνα
της Ειρήνης, να τον μεταφυτέψουμε
στις καρδιές των Ανθρώπων. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
