Στέκομαι στη βροχή
με το πρόσωπό σου να λούζεται
από την λεπτομέρεια
της αναπότρεπτης στάλας
στο πρωινό μιας αναλυμένης σιωπής
της σπαταλημένης ζωής σου
χωρίς μνήμη
παραδομένης στη λήθη
και στην ανείπωτη νοσταλγία
της θνητότητας του… τ ί π ο τ α
σα μετρά αποστάσεις…
