Το ήθος δεν ξεμάκραινε ποτέ
ίσως γιατί πάντα υποτασσόσουν
σε μια εσωτερική αιδώ
με μια συνέπεια απέναντι
στην ανίχνευση των πρώτων ρυτίδων
στη μεγάλη περιπέτεια της ζωής
σαν σιγούσαν βήματα με δέος
στο άγνωστο
στο απραγματοποίητο και τη νοσταλγία του
στα πολλά αντίο
στις θολές αναμνήσεις
ώσπου εγκλωβίστηκες για πάντα
σ’ ένα απολίθωμα ονείρου
και σίγησες…
