| |
πέρασες κάμπους και βουνά, φαράγγια κι άγρια δάση
δρυμούς με πράσινα νερά, ροές των ποταμών
στου φεγγαριού τη γιόμιση και στου καιρού τη χάση
γιατί ήσουν μόλις δεκαοχτώ ή δεκαεννιά χρονών
κι ύστερα ως μεγάλωνες μεγάλωνε κι ο πόθος
να φύγεις σ’ άλλα πέλαγα , σ’ άλλα νερά να βγεις
ρίζωνες κάπου κι ύστερα δεν σε χωρούσε ο τόπος
κι έφευγες σ’ αναζήτηση κάποιας καινούριας γης
και μ’ άγρια πάλεψες θεριά στα μαρμαρένια αλώνια
ντυμένος μέσα στον χαλκό, σαν άλλος Διγενής
κι όμως δεν νίκησες ποτέ του νου σου τα τελώνια
που με τους άλλους - σου λεγαν - όμοιος να μη γενείς
έτσι κι αλλιώς πάντα ένιωθες πως είσαι σπόρος νόθος
και πως στις φλέβες σου κυλά το αίμα της φυγής
πάντοτε ελπίζεις , κι ας σου λεν πως είν’ άδικος κόπος
να δεις μες στα μεσάνυχτα το χρώμα της αυγής
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
