Δήμητρα
27-07-2006 @ 00:25 | Πολύ σου πάει ο θυμός βρε παιδί μου.Σε κάνει και γράφεις κάτι τραγούδια υπέροχα!!!Το εννοώ και το ξέρεις...Καλημέρες. | |
EKI
27-07-2006 @ 00:27 | Το ξέρω.........καλημέρα και καλή δύναμη. | |
Dyne
27-07-2006 @ 00:31 | Εκεί που τελειώνει ένα μονοπάτι, αρχίζει κάποιο άλλο… απλά είναι μετά τη «στροφή» σου κ δεν φαίνεται. LoL. ::wink.:: | |
EKI
27-07-2006 @ 00:36 | Φίλε μου δεν έχεις άδικο, αλλά παίζει ρόλο και ο δρόμος,
άλλο να ταξιδεύεις στον ...Κατερίνη - Θεσσαλονίκη (απόλυτη ευθεία) και άλλο στην ...κακιά σκάλα (πριν την φτιάξουνε)..........άλλο καμία στροφή και άλλο να μη προλαβαίνεις να τις μετράς ... | |
Μαρία Χ.
27-07-2006 @ 01:53 | Πρώτη θέση σε βαγόνι.. Πανέμορφο ΕΚΙ!! Καλημέρα... | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
27-07-2006 @ 02:31 | Πολύ ωραίο και αψεγάδιαστο,ιδίως το ρεφραίν κελαϊδάει... | |
BETTY BOOP
27-07-2006 @ 03:30 | κουλα...πολυ κωλοπαιδο ο κυριακος!!!!!!!!!! ::yes.:: | |
elli
27-07-2006 @ 03:53 | Kαλημέρα Γιώργο-ΕΚΙ μου....θα μου επιτρέψει ο ποιητής, να προβώ σε μια μικρή ανάλυση των προσωπικών συναισθημάτων και απόψεων μου, μετά την ανάγνωση του ποίηματος αυτού ή θα υποπέσω σε μέγα σφάλμα? ::rol.:: | |
ftx
27-07-2006 @ 03:55 | κι όταν ο δρόμος δεν έχει στροφές, κινδυνεύεις να σε πάρει ο ύπνος...
το τραγούδι και πάλι καλό (αλλά μικρό) | |
annaΤi
27-07-2006 @ 04:16 | ::scare.:: ..... ::angel.:: ..... ::whist.:: | |
EKI
27-07-2006 @ 04:21 | Έλλη ελεύθερα, Ευτύχη ένα τραγούδι ΠΑΝΤΑ πρέπει να είναι μικρό, κανόνας απαράβατος, Άννα..... ::razz2.:: | |
elli
27-07-2006 @ 05:31 | Moυ άρεσε πολύ…Ωστόσο του λείπει αυτό το κάτι…Τα τραγούδια που μιλούν για χωρισμό, είναι αυτά που με κάνουν και πονώ…Όμως εδώ δεν πόνεσα…Αναλύοντας λίγο εδώ «συναισθήματα και εικόνες», όπως τις κατάλαβα και τις ένιωσα προσωπικά (μετά από προσεκτική ανάγνωση), παρόλο που ο ποιητής μιλάει για την ΑΓΑΠΗ και το ΧΩΡΙΣΜΟ μιας σχέσης, δεν μπορώ να διακρίνω ίχνος «ελπίδας» στους στίχους του. Όπως δεν μπορώ να διακρίνω και ίχνος «πόνου»…Πως ταξιδεύει η αγάπη χωρίς τα δυο παιδιά της (πόνος και ελπίδα)? Γιατί έχει καταδικαστεί να ταξιδεύει έτσι? Ναι μεν, της δίνει μια υπόσταση και μια περίοπτη θέση στο τρένο (το λέει ξεκάθαρα και ο τίτλος του και οι δυο πρώτες στροφές στο ρεφρέν του). Όμως παρόλα αυτά έχει καταδικαστεί να μην «πονά» και να μην «ελπίζει»…Δυστυχώς, είχε καταδικαστεί σε θάνατο, πριν ακόμα ζήσει !! Στη τελευταία του στροφή ο ποιητής, κάνοντας τον επίλογο του, μου το επιβεβαιώνει αυτό περίτρανα….Με το «Και να, λοιπόν, που κάνουμε ταμείο/ εξ’ άλλου δεν υπήρχε επαφή/ορόσημο, για μας νεκρό σημείο/η πρώτη επικίνδυνη στροφή»…Και καταλήγω στο απλό συμπέρασμα : Ναι, η αγάπη ταξιδεύει πρώτη θέση, αλλά δεν μπήκε καν μέσα στο τρένο αυτό και δεν κατάφερε να καθίσει σε κανένα βαγόνι!!!! «Γιατί χωρίς τα δυο παιδάκια της δεν ταξιδεύει ποτέ»!!! Τα συναισθήματα, οι εικόνες και τα συμπεράσματα είναι καθαρά προσωπικές-υποκειμενικές και καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα ή με άλλα πρόσωπα…Αυτά τα «λίγα». ::angel.:: | |
EKI
27-07-2006 @ 05:38 | Η απαντησή σου Έλλη είναι εδώ, μάλιστα τότε είχες συμφωνήσει.........
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=17713 | |
seizeTHEday
27-07-2006 @ 05:54 | Γεια σου Γιώργο! Πολύ όμορφο! | |
elli
27-07-2006 @ 07:59 |
H επιλογή της μοναξιάς είναι δικαίωμα του καθενός μας ξεχωριστά και αναφέρομαι, επιπρόσθετα, στο παραπάνω σχόλιο που σου είχα κάνει τότε… Όμως, το δικαίωμα στην αγάπη και στον έρωτα είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως και σε κάθε ηλικία….Και τώρα ερωτώ, πως είναι δυνατόν να μπορεί κάποιος να μιλά για αγάπη, εφόσον έχει επιλέξει να ζει μόνος? Μήπως φάσκει και αντιφάσκει? Επιλέγουμε, να μην αγαπάμε και να μην αγαπιόμαστε? Όχι, η αγάπη και ο έρωτας είναι τόσο παλιές έννοιες όσο και η ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη…Ο άνθρωπος γεννήθηκε με την αγάπη και τον έρωτα μέσα του (αρχέγονες έννοιες και καταστάσεις)… Ωστόσο, στις μέρες μας και τα δυο έχουν εμπορευματοποιηθεί, για να «πουλάνε»…Το προσωπικό μου «σλόγκαν» είναι : «Δεν την πουλάς την αγάπη και τον έρωτα, απλά τα νιώθεις»…Και καταλήγοντας να προσθέσω και κάτι ακόμη, που είπε η αγαπημένη ποιήτρια κυρία Κική Δημουλά: « Οι μεγάλοι έρωτες του χτες τελειώνουν με ένα ψύχραιμο σήμερα… Είδα να χωρίζουν με αταραξία δυο προ ολίγου ερωτευμένα κινητά τηλέφωνα…Το περίεργο είναι ότι ο έρωτας για τη ζωή στηρίζει σε αυτήν την πρόοδο την ελπίδα του, να γίνει αθάνατος»….Όσο για το παρόν τραγούδι, που σου σχολίασα…Αυτό που διέκρινα από την αρχή και στο ανέφερα, ήταν ένα είδος συναισθηματικής «αταραξίας» και απλά ανησύχησα λίγο…Ήθελα να νιώσω….Ήθελα να ακούσω το «βογκητό» της θλίψης του χωρισμού…Ήθελα να διακρίνω την ελπίδα, ότι δεν χάθηκαν όλα έτσι απλά και έκαναν μόνο ένα «ταμείο»….Πιστεύω πως μπορείς να μου τα δώσεις…Για αυτό στα ζήτησα…
::love.:: ::love.:: ::angel.:: | |
FRACTALS
27-07-2006 @ 08:30 | Η ψυχραιμία σου …κλειδί ! | |
elli
27-07-2006 @ 08:59 | Nα ρωτήσω κάτι τον fractals...Αυτό το κλειδί είναι πασπαρτού ή ανοίγει κάποια συγκεκριμένη πόρτα....και αν ναι, ποιά πόρτα ανοίγει? ::lost.:: | |
katia
27-07-2006 @ 16:39 | δεν πονα καθε χωρισμος το ιδιο ... τιποτα δεν ειμαι ισο και ιδιο.. ποσο μαλλον ο πονος ... καθε συγκριση θα ηταν ασκοπη. Ο στιχος πραγματι αντιμετωπιζει το θεμα με καποια "σκληροτητα"... αν ομως αυτο θελει να δωσει ο ποιητης... τοτε πετυχε διανα... Εμενα με μπερδεψε ομως η αφιερωση της Κουλας .... Στρατηγε???
| |
FRACTALS
28-07-2006 @ 02:30 | Elli, είμαι η FRACTALS καταρχήν, και αφού μπήκες στον κόπο να ρωτήσεις κάτι που για μένα είναι φως φανάρι μεταφορικά πάντα …θα στο αναλύσω .Aυτό το κλειδί είναι σπάνιο …το έχουν λίγοι ….και ανοίγει το μέλλον…είναι κλειδί αισιοδοξίας ….όταν κάτι ή όλα σου πάνε στραβά αν έχει αυτό το ¨κλειδί¨_πάντα μεταφορικά μιλώντας _και κρατήσεις την ψυχραιμία σου, ξεκλειδώνεις το αύριο και το βλέπεις με άλλο μάτι … εύχομαι να σου έλυσα την απορία! Συγνώμη ΕΚΙ για την κατάχρηση του χώρου ,άλλα είναι αγένεια να μην απαντήσω!
| |
 |
