| |
| | Αχ ρε μάνα κι ήσουν νιά |  | | | Καλημέρα, χρόνια πολλά σ` όλες τις μάνες στη πλάση, σ` εμάς που όταν ξυπνούμε το πρωί πρώτη σκέψη κι έννοια είναι τα παιδιά μας, με την ευχή και τον αγώνα να μην ισοπεδώσουν άλλο τα όνειρα τους, σας ευχαριστώ | | |
Είδα μια κούνια με σχοινιά
εκείνη που είχαμε παλιά
κάτω από τις μουριές
τα φτωχαδάκια στις αυλές.
Στο χωριουδάκι στο βουνό
κει που μεγάλωσα εγώ
όλη η πιτσιρικαρία
στην εκκλησία, τσοκαρία.
Κι` ένα τηλέφωνο στ` αυτί
από του Κάμελ το κουτί
στις πέτρες, τις ξερολιθιές
κει που ανθίζαν μυγδαλιές.
Τρεχαλητό, φτου ξελευθερία
κρυφτό, φωνές και φασαρία
στη βρύση με τα βατραχάκια
τσαλαβουτούσαμε παιδάκια.
Όλα, στα χέρια ψωμοτύρι
δεν είχαμε ποτέ χατήρι
τα σύκα ήταν το γλυκό
κι ένα τσιτάκι δανεικό.
Σύκα, σταφύλια και χαρές
κι ανοιγμένες αγκαλιές...
απ` το θεό εκεί ψηλά
στα φτωχαδάκια τα ορφανά.
Κι αμάδες στην πλατεία
φαί..μόνο απ` τη θεία
παπούτσια πάντα αλλουνών
σφράγισμα, παιδικών ψυχών.
Στ αρχαία μανουσάκια
χίλια μαζεύαν τα χεράκια.
Στα μαύρα η μάνα κι ήταν νιά
στη βρύση έπλενε πανιά.
Τα σπουργιτάκια στη σπηλιά
αχ ρε μάνα! κι ήσουν νιά.
Δεν μας εχαίδεψες ποτές
πέντε παιδιά, όλα πληγές.
Τσοκαρία----παιχνίδι με πέτρες
Αμάδες------παιχνίδι με λείες πέτρες στο χώμα.
Τσιτάκι-------φτηνό ύφασμα
Στη βρύση τα πανιά-------βαριά λιόπανα των αλλουνών που τα κοπάναγε η δόλια μου η μάνα
στη βρύση του χωριού, να μας αναστήσει κι ήταν θεός κι ήρωας μαζί, να έχει ήλιο, πολύ
ήλιο....εκεί στα περβόλια του Παραδείσου, πάντα κρύωνε η γριούλα μου, πάντα.
13-5-2018
Αδαμοπούλου Γεωργία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
