| |
Είναι λίγο να προσμένω μ’άδεια χέρια και καρδιά
και να κοιτάζω ειρωνικά με πλήξη και ανία
τριγύρω μου τ’αφαιρεμένα όνειρα και μυστικά
μα να μη βλέπω πλάι μου μιάς αγάπης την αγωνία
που σ’αντικρύζω ντρέπομαι μεγάλο το φταίξιμό μου
σηκώνω το κεφάλι κλείνω τα μάτια να χαθώ
ξένος σε ξένο τόπο ερημικό, ίσως και ξεχαστώ
μα ξάφνου ρίχνω μια ματιά και νάσαι στο λογισμό μου
πλέκω τους στίχους πούγραψα σε σένα, να ταιριάζουν
τα ματια σου να τραγουδούν,να ζούν μές στην ποδιά σου
μήπως ξεφύγει τόσοδά μικρό το αναστέναγμά σου
στο κορμί σου αραδιασμένοι γλυκά να σ’αγκαλιάζουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
