Ν' ανοίξω τα περάσματα, που κλίνουν σκουριασμένοι, απ' τα ρηχά τ' απόνερα, μ' όψη διαβρωμένη
[align=left] [B] [I]
. *~* Κρυσταλλένιο πάθος *~*
Ανταριασμένες στους καιρούς, οι σκέψεις μου ματώνουν
σε δύσβατες ανηφοριές
που τ' άγνωστο φτερώνουν.
Μ' έφερε η Αλήθεια σου, στ' αποκορύφωμα σου
π' αναστενάζει η πένα μου
στα στήθη τα καυτά σου!
Εκφραστική μου ευγένεια, συμβολική μου γνώση
που "εμβαθύνω τ' άναρχα"
μες των αρχών τη βρώση.
Ν' ανοίξω τα περάσματα, που κλίνουν σκουριασμένοι
απ' τα ρηχά τ' απόνερα
μ' όψη διαβρωμένη.
Και προσπαθώντας να σταθώ, στου ποταμού την όχθη
κρατήθηκα απ' τα βλέφαρα
που 'χουν τα πέταλα σου
κι ανάσανα το άρωμα, στα ματοτσίνορα σου!
Που πεταρίζει η ματιά
στο "κρυσταλλένιο πάθος" και λούζεται ο έρωτας
στο άχραντο σου βάθος!
. . . . * * Nikos D. Stoforos * *
