| |
Να είσαι σπάνια.. μην είσαι δεδομένη
Όχι για κείνους.. μα για σένα πιο πολύ
Σαν έχει μάθει η ψυχή να περιμένει
Ό,τι επόθησε πολύ θε να το βρει...
Να είσαι μόνη σου.. όχι με τον καθένα
Ώσπου το ταίρι της καρδιάς σου να φανεί
Τη σύνεσή σου στο λαιμό νά 'χεις καδένα
Στα δυο σου χέρια τη σκληρή υπομονή...
Να είσαι ήρεμη.. συνάμα κι αντρειωμένη
Ετοιμοπόλεμη για κάθε συμφορά
Όσο κι αν ένιωσες στη ζήση προδωμένη
Στους δείκτες σου να μην αλλάξεις τη φορά...
Είσαι ρολόϊ.. με το πάθος κουρδισμένο
Τα δυο σου μάτια φωσφορίζουν στο καντράν
Έχεις το μέλλον μες στα στήθη σου κλεισμένο
Κι ας όλοι γύρω σου αδιάφορα περνάν...
Γιατί επόνεσες πολύ να διαφέρεις
Να μην πηγαίνεις με το ρεύμα της ντροπής
Βρήκες το σθένος το κακό να υποφέρεις
Και τη σοφία για το αγαθό να πεις...
.. Να πεις.. να πείσεις.. με τα μάτια βουρκωμένα
Αρκεί να δεις γύρω σου ανθρώπους να γελούν
Πάντα πονάνε της ψυχής τα κεκτημένα
Σαν έχουν βρει καθάρια λόγια να μιλούν...
14-6-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
