| |
Η αφή μου στρέφει τις λέξεις προς την γένεση·
Μακρινό ταξίδι είναι οι αισθήσεις, νωρίς
το κατάλαβα,
αγγίζοντάς σε, παίζοντας
πάνω στο κορμί σου
διάρκειες και τελειώματα, καταφεύγοντας
στον ειρμό των ενστίκτων.
Και εκεί,
ανάμεσα στο ελάχιστο κάτι που δεν προσδιορίζεται,
Ένιωσα πώς ο έρωτας μιλά και ωραία όλα τα πλάθει,
Και γόνιμα.
Ήτανε η αφή περιπέτεια δαιδαλώδης.
Ξεφύτρωσαν, απ’ το πουθενά, δώρα που έκαναν τερπνή την συμπεριφορά σου
Και σ’ όλα, αγίασμα.
Η κοιλία σου ζήτησε χάδι, πλησίασα
τρέμοντας, ένας κρυφός φόβος,
μια συστολή
Με κυρίευσε, δεν άκουγα, ήμουν
αλλιώς διακείμενος απέναντι στην ερωτική εξουσία σου, μια φλόγα
γέμιζε την καρδιά μου, κι ο ύπνος
ήρθε μετά,
πάνω σε σώματα αγκαλισμένα,
να βυθίσει τον πόθο μας
στο αβρό χωνευτήρι
των αισθημάτων..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
