| |
| | Μεγατόνων αστραπή |  | | | Που κεραυνούς, θεότητες τους κάνεις και σου 'χω ένα πούπουλο, για δώρο, που μ' ανταμώνεις, για να μπω στην αγκαλιά σου, σα τ' αρκουδάκι, όταν βλέπει άλλο κόσμο | | |
[align=left] [B] [I]
. . . *~* Μεγατόνων αστραπή *~*
Αφοσιωμένη σκέψη ιδανική
στων αισθημάτων τα φάλτσα μονοπάτια
κι ένιωσα τ' αχτένιστα σου μαλλιά
να μ' ακουμπούν με τρυφερότητα στα μάτια!
Ανάμεσα στ' ανθισμένα γιασεμιά
ενώ οι σπίθες των ματιών σου
δημιουργούσαν αύρα!
Κι άπλωσα στο σπάνιο άρωμα σου, να διαβάσω
ποια θάλασσα έχει κύμα σκυθρωπό
που σαν αγέρας σκίρτησα κοντά σου
κι αν αμαρτάνω, να εξιλεωθώ ...
Στα πόδια σου οι ανάσες παλινδρόμησαν
κι απ' τις πατούσες
ζωγράφισα τ' αχνάρια
στα χρώματα που μου δωσε η Άνοιξη
να έχουν τα δικά σου τα σημάδια!
Που είσαι θάλασσα, φωτιά
και στεναγμός
θύελλα, σεισμός και καταιγίδα
ένας αβάσταχτος καημός
που δένει με παράφορη ουσία
κι ακούγεται
στο βάθος ο λυγμός!
Κι όλο τραβώ το χαλινάρι του Πουνέντε
το σύννεφο δεμένο, ακολουθεί
κι εσύ που κάνεις πως δε θέλεις
έχεις σηκώσει, "μεγατόνων αστραπή"!
Που κεραυνούς, θεότητες τους κάνεις
και σου 'χω ένα πούπουλο, για δώρο
που μ' ανταμώνεις
για να μπω στην αγκαλιά σου
σα τ' αρκουδάκι,
όταν βλέπει άλλο κόσμο!
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
