| |
| | φύγε εσύ ελα εσυ/ πάμε ακόμα μία |  | | | Όποιος έμαθε να πεθαίνει, ξέμαθε να είναι δούλος. Μισέλ ντε Μονταίν | | |
γιατί άλλο δούλος κι άλλος υπηρέτης
ο άνθρωπος κάτι υπηρετεί όποιο δρόμο και να παρει σε αυτό θα οδηγηθεί κι αν το αγνοεί απλά θα είναι δούλος κάποιου-ων
τελειά και παύλα..
κι αυτο, και το ένα και το άλλο, μόνο και μόνο γιατί ετσι είναι φτιαγμένος ο κόσμος απο τον άνθρωπο, κι έτσι ακόμα καλά διατηρημένος με νύχια και με δοντια αγκρέμιστος.
τι ρόλο βαράει δηλαδή το ντόμινο δν μπορώ να καταλάβω, εσύ?
που σίγουρα θα 'χεις ασχοληθεί μια φορα τουλάχιστο μαζί του, και τι κατάλαβες?
που μια ζωή ρίχνεις -και τελειωνεις δίχως ποτέ να αρχίσεις με- τα άχτιστα και τα όσα χτίζεις μονάχα μέσα σου.. και από αυτό και μόνο ξέρεις, τι είναι σωστό και τι λάθος. στα πλάισια πάντα της δουλικής-εξουσιαστικής κοινωνίας μας.
κι αν είσαι ο άλλος εαυτός έχεις προ πολλου παψει να υπαρχεις και μέσα μου, ε και εγω για σενα, και συνεπως δεν προκειται να συναντηθούμε ξανά.
-γεια σου υπηρέτη
-αντίο δούλε
παμε ακόμα μια
δηλαδη για να καταλάβουμε αν ε, κανουμε το αδοκίμαστο ως άνθρωποι ό,τι μόνο λέμε και στο οποιο δεν πατήσαμε ακόμα μήπως θα σβήσουμε απο τον χάρτη ή θα πάψουμε να υπάρχουμε; κι αν ναι, μή-πως τώρα υπάρχουμε; ειμαστε γελοίοι άντε αστείοι και παρωδία άντε τραγικοι! ακόμα και τα όμοια διαφέρουν όπως τα ανόμοια κάπου ομοιάζουν.
θα περάσει και σήμερα..
περίεργη,καλή φάση..
καποτε θα αδειαζουμε και θα γεμιζουμε σαν φεγγάρια απο τους ήλιους μέσα χτίζοντας μόνο για προστασία απο τις καιρικές συνθήκες κι όχι κόντρα σε αυτές με όραμα και προοπτική τον δαμασμό τους, όχι, και ναι, καποτε. ως τότε, σε προσωπικό επίπεδο, ως πάντα- τίποτα χαμένο. φύσει αδύνατο ο διψασμενος να μην πιει, φύσι αδύνατον να μην υπάρξει κανείς διψασμένος. κι αν το ξεχνάει, του το θυμίζει το νερό η βάση μας κι απουσία του, σαν υποθεση βασική.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | καποιοι γεννιουνται για να μην πεθανουν ποτε. κι παρεα μεγαλωνει. δεν ξερω που,αλλα σιγουρα μεσα μας | | | |
|
Τζεπέτο
27-05-2018 @ 15:44 | πολύ ωραίο!!
Δυστυχώς είμαι κι εγώ ανάμεσα σε όσους αγνοούν ποιον υπηρετούν και κατατάσσομαι στους δούλους..
και δεν είμαι η μόνη.. αλλά το ότι έχω παρέα δεν με παρηγορεί..
Ισχύει πάντως αυτό που λες, γιατί πράγματι η δουλικότητα προκύπτει απ' το φόβο επιβίωσης είτε βιολογικής είτε συναισθηματικής, που καί τα δύο απορρέουν απ' τον εγωισμό.. όπως και ο φόβος καθαυτός..
τελικά όλα εκεί καταλήγουν και όλα από εκεί ξεκινάνε..
Φοβάμαι μην πεθάνω πχ απ' την πείνα, φοβάμαι μην μείνω άστεγος και δεινοπαθήσω, φοβάμαι μην δεν καταξιωθώ επαγγελματικά-κοινωνικά και με κοροϊδεύουν..
Βέβαια είναι καλό πράγμα η εργασία, δεν την κατακρίνω, αλλά έχει σημασία ο τρόπος που βλέπει κανείς το ίδιο πράγμα..
Δεν είναι η εργασία που υποδουλώνει (λάθος το έχω δει κι εγώ), αλλά η στενότητα στην αντίληψη που κουβαλάμε και εκδηλώνουμε σαν άνθρωποι, που μας περιορίζει κάτι το πεζό και επαναλαμβανόμενο να το δούμε με άλλα μάτια, σαν καινούργιο..
| | Ηypocrisy
27-05-2018 @ 15:49 | οχι ποιον αλλα τι | | Κων/νος Ντζ
27-05-2018 @ 18:59 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | inokrini
29-05-2018 @ 09:31 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
